Huta Pieniacka

Huta Pieniacka
	; Huta Pieniacka, pomnik pomordowanych Polaków
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	brodzki
Populacja ; • liczba ludności	; 0
Tablice rejestracyjne	BC
	Położenie na mapie obwodu lwowskiego Huta Pieniacka
	Położenie na mapie Ukrainy Huta Pieniacka
	49°54′07″N 25°05′56″E/49,901944 25,098889
	Multimedia w Wikimedia Commons

Huta Pieniacka (ukr. Гута Пеняцька) – wieś, obecnie nieistniejąca, położona na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie brodzkim, od 1919 do 1945 roku^[1] w Polsce, od grudnia 1920 w województwie tarnopolskim, w powiecie brodzkim, w gminie Pieniaki.

Huta Pieniacka leży w odległości 5 km na północny zachód od Pieniak.

Historia

W 1875 roku we wsi znajdowała się jedyna huta szkła na terenie powiatu brodzkiego^[2].

W latach 1927–1939 majątek leśny w Hucie Pieniackiej posiadał profesor prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza i działacz endecki Edward Dubanowicz, wywłaszczony w 1939 przez NKWD i w 1940 deportowany do Kazachstanu^[3]^[4].

W styczniu–lutym 1944 we wsi stacjonowali partyzanci sowieccy pod dowództwem płk. NKWD Dmitrija Miedwiediewa^[5].

Osobny artykuł: Zbrodnia w Hucie Pieniackiej.

28 lutego 1944 ściągnięte przeciw partyzantom radzieckim siły 4. Pułku Policji Schutzstaffel (SS), złożonego z ukraińskich ochotników nieprzyjętych do 14. Dywizji Grenadierów SS (SS-Galizien) pod dowództwem niemieckim, przy udziale oddziału Ukraińskiej Powstańczej Armii i oddziału paramilitarnego ukraińskich nacjonalistów pod dowództwem Włodzimierza Czerniawskiego, wymordowały polskich mieszkańców Huty Pieniackiej w odwecie za śmierć dwóch ukraińskich żołnierzy SS-Galizien w potyczce z miejscowym oddziałem samoobrony^[6]^[7].

↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
↑ Powiat brodzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 374 .
↑ Zbigniew K.Z.K. Wójcik Zbigniew K.Z.K., Wspomnienia Edwarda Dubanowicza – przyczynek do biografii, „Dzieje Najnowsze”, 40 (4), 2008, s. 183 .
↑ ŁucjaŁ. Orłowska ŁucjaŁ., Kresy – wspomnienia mojej rodziny (fragment pracy) [online], Blog Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-12-05] .
↑ D. Miedwiediew: Silnyje duchom. Kijów, 1981. wersja elektroniczna (ros.)
↑ PAP: Śledztwo ws. mordu w Hucie Pieniackiej. [dostęp 2009-03-11].
↑ MarcinM. Wojciechowski MarcinM., GrzegorzG. Motyka GrzegorzG., 65 lat temu spacyfikowano polską wieś na Ukrainie. Co stało się w Hucie Pieniackiej [online], Wyborcza.pl, 27 lutego 2009 [dostęp 2009-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-07] .

Huta Pieniacka 25.) H., [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 236 .
Pieniaki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 88 .