Instituto Cajal
Instituto Cajal – centrum badawcze poświęcone neurobiologii, należące do Consejo Superior de Investigaciones Científicas, mieszczące się w Madrycie. HistoriaW 1900 roku król Hiszpanii Alfons XIII ufundował Laboratorio de Investigaciones Biológicas. Powodem było osiągnięcie światowej sławy przez hiszpańskiego neurobiologa Santiaga Ramóna y Cajala. W 1920 Alfons XIII zdecydował o postawieniu nowego budynku i mianowaniu Cajala pierwszym dyrektorem tworzonego instytutu. Budynek, stojący na Cerro de San Blas, oddano do użytku w 1932[1]. Podczas hiszpańskiej wojny domowej budynek instytutu został uszkodzony w czasie bombardowania, lecz został odbudowany przed 1945. W 1989 instytut został przeniesiony do nowej siedziby[2]. StrukturaW 2017 roku instytut miał 3 wydziały:
Oprócz wydziałów badawczych, w skład wchodzą zespoły administracyjne oraz pracownie wspomagające (hodowli zwierząt, hodowli komórek, radiologiczne, cytometryczne, SPECT i inne)[3]. W instytucie przechowywane jest też archiwum Legado Cajal, zawierające książki, listy, szkice i rysunki oraz preparaty będące spuścizną po założycielu instytutu i wpisane na listę Pamięci Świata[2]. WspółpracaInstytut współpracuje zarówno z instytucjami naukowymi z Hiszpanii i innych krajów (głównie europejskich), jak i ze szpitalami oraz przemysłem[4]. FinanseInstytut jest finansowany przez państwo w ok. 3/4 budżetu, pozostałą część pozyskuje ze źródeł prywatnych i z zagranicy. Roczny budżet wynosi około sześciu milionów euro[5]. Diploma CajalInstytut przyznaje nagrodę Diploma Cajal dla wybitnych naukowców z dziedziny neurologii. Dotychczas nagrodę otrzymali: Rita Levi-Montalcini, Eric Kandel, Anders Björklund , Rodolfo Llinás i Pasko Rakic[6]. Przypisy
|