|
Izabela Maria Parmeńska
Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
 Izabela Maria Parmeńska (wł. Elisabetta Maria Luisa Antonietta Ferdinanda Giuseppina Saveria Dominica Giovanna di Borbone-Parma, ur. 31 grudnia 1741, zm. 27 listopada 1763) – najstarsza córka Filipa I, księcia Parmy i Ludwiki Elżbiety, córki króla Francji Ludwika XV. Wychowała się na dworze królewskim, w Madrycie, ale później razem z rodzicami przeniosła się do Parmy (północne Włochy). Z czasem stała się melancholiczką, a po śmierci jej matki w 1759 stale myślała o śmierci. 6 października 1760, w wieku 18 lat, poślubiła późniejszego cesarza Józefa II. W Wiedniu wszyscy szybko ją pokochali za jej urodę i inteligencję. Zaprzyjaźniła się również szybko z siostrą Józefa – Marią Krystyną. Mimo że obie spotykały się codziennie, pisały również do siebie liczne listy. W jednym z takich listów Izabela wyznaje, że kocha Marię Krystynę. Izabela i Józef II mieli dwie córki:
Izabela zmarła na ospę po trudnym połogu, kilka dni po swojej młodszej córce. Została pochowana w Krypcie Cesarskiej w Kościele Kapucynów w Wiedniu, obok swojej teściowej. Jej mąż ożenił się po raz drugi, z Marią Józefą Wittelsbach. Genealogia
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
