Józef Czerniatowicz

Józef Leon Czerniatowicz

„Czerniuta”

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1895 Peczeniżyn
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1962 Katowice
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Armia „Pomorze”
Stanowiska	komendant Kwatery Głównej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Józef Leon Czerniatowicz (ur. 9 kwietnia 1895 w Peczeniżynie, zm. 28 lutego 1962 w Katowicach) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 9 kwietnia 1895 w Peczeniżynie, w rodzinie Michała, stolarza, i Teresy z Cimpryczów^[1]. Absolwent seminarium nauczycielskiego. Od 1913 w Związku Strzeleckim, a od maja 1914 w XXXVIII Polskiej Drużynie Strzeleckiej w Kołomyi.

W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

W 1918 zaciągnął się do odrodzonego Wojska Polskiego. Na froncie ukraińskim walczył między innymi o Lwów. W marcu 1919 mianowany podporucznikiem. Na czele kompanii 6 pułku piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Pod Łubinem, głębokim obejściem zdobył baterię bolszewicką przyczyniając się do opanowania przeprawy na Narwi. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 138. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W lipcu 1929 został przeniesiony z 30 pułku piechoty do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko kwatermistrza^[4]. W marcu 1932 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie do 24 pułku piechoty w Łucku na stanowisko dowódcy I batalionu^[5][1][6]. W 1937 wyznaczony został na stanowisko komendanta Okręgu Związku Strzeleckiego nr IX w Brześciu^[2][7]. W kampanii wrześniowej był przewidziany na stanowisko komendanta Kwatery Głównej Armii „Pomorze”. Był dowódcą III rzutu kwatery głównej tej armii, mobilizowanego w Brześciu nad Bugiem. 14 września 1939 na czele około 80 oficerów przybył spod Rembertowa do Warszawy^[8].

Po wojnie mieszkał na Śląsku. Zmarł 28 lutego 1962 w Katowicach.

Od 1922 żonaty z Janiną z Maculewiczów^[2].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4831^[1][2]
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”^[9][2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi – 24 maja 1929 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”^[10][2]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[11]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[11]

• Czerniatowicz Józef Leon. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2281 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-05].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.