|
Józef Wandalin Mniszech
Józef Wandalin Mniszech herbu Mniszech (ur. 1670, zm. 1747) – marszałek wielki koronny od 1713, marszałek nadworny litewski od 1706, kasztelan krakowski od 1742, generał artylerii litewskiej w latach 1701–1706, starosta sanocki w latach 1691–1729[1], starosta jaworowski, gołąbski, rohatyński, sędzia kapturowy na sejmie elekcyjnym 1733 roku[2], sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1696 roku[3]. ŻyciorysJego ojcem był; Jerzy Jan Wandalin Mniszech (zm. 1693) – bratanek carowej Maryny Mniszchówny – starosta sanocki, wojewoda wołyński, poseł. Józef Wandalin Mniszech poślubił (przed 1694 r.) córkę księcia Szymona Karola Ogińskiego (1619–1699) – miecznika litewskiego i Teodory Korsakówny; ks. Elenorę Ogińską. I z tego związku miał; Teresę Mniszech (1694–1746) poślubioną przez Jana Franciszka Stadnickiego i po 1717 r.[potrzebny przypis] wziął z nią ślub Józef Lubomirski. Józef Wandalin Mniszech wziął ponownie ślub z Konstancją Tarłówną i miał czworo dzieci: Jerzego Augusta Mniszcha (1715–1778), Jana Karola Mniszcha (1716–1759), Elżbietę Mniszchównę (zm. 1746), żonę Karola Wielopolskiego, i Ludwikę Mniszchównę (1712–1785), żonę Józefa Potockiego. Był posłem ziemi sanockiej na sejm konwokacyjny 1696 roku[4]. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej[5]. Deputat ziemi sanockiej do rady stanu rycerskiego rokoszu łowickiego w 1697 roku[6]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701–1702 roku z ziemi sanockiej[7]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[8]. Józef Wandalin Mniszech był bliskim współpracownikiem króla Augusta II, potem pobierał stałą pensję rosyjską. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[9]. W czasie elekcji w 1733 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego[10]. Zwolennik kandydatury Stanisława Leszczyńskiego, którego był elektorem[11], potem poparł Augusta III. W 1735 roku podpisał uchwałę Rady Generalnej konfederacji warszawskiej[12]. Odznaczony Orderem Orła Białego, jak również rosyjskimi orderami św. Andrzeja w 1742 roku[13] i św. Aleksandra Newskiego w 1742 roku[14]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||
