Józef Weyssenhoff (publicysta)
Józef Weyssenhoff herbu Łabędź (ur. 19 listopada 1760 w Andżelmujży, zm. 30 grudnia 1798 w Pizie[1]) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, publicysta, prawnik, poseł inflancki, poseł z Inflant na Sejm Czteroletni w 1788 roku[2], kapitan wojsk litewskich, wolnomularz[3]. Jeden z reprezentantów (obok Teodora Ostrowskiego, Sebastiana Czochrona, Józefa Szymanowskiego i Tomasza Kuźmirskiego) myśli humanitarnej w polskim prawie epoki stanisławowskiej. We wrześniu 1789 roku wszedł w skład Deputacji do Formy Rządu, powołanej przez Sejm Czteroletni dla określenia ustroju Rzeczypospolitej[4]. Działacz Stronnictwa Patriotycznego. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. Współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Ustawy Rządowej 3 maja (Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucyi Rządowej). W latach 1791–1792 współredaktor "Gazety Narodowej i Obcej". Występuje jako sygnatariusz Konfederacji Generalnej Sejmu Wielkiego i Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów. Po wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r. wyemigrował do Saksonii. Uczestnik sprzysiężenia powstańczego 1793-94. Przypisy
|