Język wysokoniemiecki

Hochdeutsch
Obszar	Niemcy, Austria, Szwajcaria i inne
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki germańskie; Języki zachodniogermańskie; Język wysokoniemiecki;
Status oficjalny
język urzędowy	Niemcy, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria, Luksemburg oraz Belgia, Dania, Włochy, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej
Organ regulujący	?
Kody języka
Glottolog	high1289
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – standardowy język niemiecki (Standardsprache, Hochsprache).

W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do samego standardu literackiego, do niemieckiego języka standardowego^[1].^[2] (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim (Niederdeutsch), które obecnie są uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii (schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.

Częściej niż o języku wysokoniemieckim mówi się o dialektach wysokoniemieckich..

Dialekty wysokoniemieckie dzielą się na dwa duże zespoły dialektalne:

dialekty środkowoniemieckie (Mitteldeutsch)
dialekty górnoniemieckie (Oberdeutsch) (dialekty południowe: bawarskie, alemańskie, szwabskie)^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ NorbertN. Morciniec NorbertN., Wprowadzenie do językoznawstwa niemieckiego, Wrocław 2020, s. 31-33 [dostęp 2024-02-15] (pol.).
↑ Ta nazwa wynika z faktu, iż język literacki oparty na dialekcie wysokoniemieckim był używany przez inteligencję i tzw. wyżyny społeczne, był językiem kultury i literatury, w przeciwieństwie do dialektów dolnoniemieckich, które typowe były dla ludności wiejskiej
↑ NorbertN. Morciniec NorbertN., Ciekawostki języka niemieckiego nie tylko dla germanistów, Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT, 2023, s. 54-55 [dostęp 2024-02-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

Dialekty wysokoniemieckie w Polsce. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 2014-03-09].
Niemieckie gwary Śląska. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 2014-03-09].

[1] NorbertN. Morciniec NorbertN., Wprowadzenie do językoznawstwa niemieckiego, Wrocław 2020, s. 31-33 [dostęp 2024-02-15] (pol.).

[2] Ta nazwa wynika z faktu, iż język literacki oparty na dialekcie wysokoniemieckim był używany przez inteligencję i tzw. wyżyny społeczne, był językiem kultury i literatury, w przeciwieństwie do dialektów dolnoniemieckich, które typowe były dla ludności wiejskiej

[3] NorbertN. Morciniec NorbertN., Ciekawostki języka niemieckiego nie tylko dla germanistów, Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT, 2023, s. 54-55 [dostęp 2024-02-15] (pol.).

[:3-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Kod ISO 639-3.

[:1-5] Uznawany za osobny język z kodem ISO 639-1.

[:4-6] Nie mylić z językiem lotaryńskim (oïl).

[:2-7] Kod ISO 639-2.

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]

[C]

[D]

Język wysokoniemiecki

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Portal di Ensiklopedia Dunia