Jacht motorowo-żaglowy

Jacht motorowo-żaglowy lub motorsailer – jacht, którego równorzędny napęd stanowi ożaglowanie i napęd mechaniczny. Według poprzednio obowiązującej definicji Polskiego Rejestru Statków, są to jednostki o takiej mocy znamionowej napędu wyrażonej w kilowatach, że jej stosunek do klasyfikacyjnej powierzchni ożaglowania wyrażonej w metrach kwadratowych jest zawarty w przedziale 0,65 – 1,5. Jachty ze współczynnikiem poniżej 0,65 zaliczane były do jachtów żaglowych, a powyżej 1,5 – do motorowych^[1][2]. W praktyce oznacza to zdolność jachtu motorowo-żaglowego do żeglugi w sztormie co najmniej kursem półwiatr. Obecnie PRS nie definiuje już jachtów motorowo-żaglowych, a jedynie żaglowe lub motorowe, w zależności od tego, który napęd jest podstawowy^[3].

Jednostki motorowo-żaglowe charakteryzują się większą wypornością niż jachty żaglowe ze względu na ciężki silnik i zbiorniki paliwa. Kadłub jachtu motorowo-żaglowego ma wyższą burtę i jest szerszy niż w przypadku jednostki żaglowej. Najpopularniejszym wykorzystywanym osprzętem dla tego typu jachtów jest kecz.

• jacht
• jacht motorowy
• numer na żaglu
• stopień żeglarski

• Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-press, 2008, s. 31-32. ISBN 978-83-7020-358-0.
• Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 11. ISBN 83-7375-197-1.