Jakub Gołąbek
Jakub Gołąbek (ur. 1739 na Śląsku, zm. 30 marca 1789 w Krakowie)[1][2] – polski kompozytor i śpiewak (tenor). ŻyciorysBrak wiadomości o miejscu urodzenia Gołąbka powodował, że przypisywano mu pochodzenie czeskie lub śląskie; obecnie przyjmuje się za Wacławem Sierakowskim, że pochodził ze Śląska. Pierwszym potwierdzeniem jego pobytu w Krakowie jest metryka ślubu z Marcjanną Celińską z 4 listopada 1766, zachowana w archiwum parafialnym Katedry na Wawelu w Krakowie. W 1773 został nauczycielem śpiewu w jezuickiej bursie muzycznej w Krakowie kierowanej przez Józefa Zygmuntowskiego. Jako muzyk działał najpierw w kapeli kościoła Mariackiego, a od około 1774 do końca swojego życia w kapeli katedralnej na Wawelu, w której śpiewał i dla której komponował. W latach 1781–1787 był nauczycielem śpiewu w szkole muzycznej Wacława Sierakowskiego; brał udział w organizowanych przez niego koncertach, m.in. w 1773 na dworze biskupa Kajetana Sołtyka, kiedy wykonano skomponowaną przez Gołąbka Kantatę ku czci św. Stanisława[1][3][4]. TwórczośćMuzyka Gołąbka miała istotne znaczenie w kształtowaniu się polskiego stylu klasycznego. Jest typowa dla wczesnego klasycyzmu, nawiązuje bowiem do stylu muzyki baroku, jak i klasyków wiedeńskich w zakresie budowy formy sonatowej, struktury tematu, traktowaniu partii basowej (basso continuo) oraz użycie elementów stylu galant w powolnych częściach utworów (na przykład w Parthii)[1][2] . Gołąbek komponował muzykę wokalną (dla kapeli rorantystów), wokalno-instrumentalno (dla kapeli katedralnej) i instrumentalną. Ta ostatnia charakteryzuje się nieschematycznym podejściem do kompozycji, zwłaszcza w melodycznej warstwie utworu. Jego symfonie i dzieła sakralne, były w owym czasie powszechnie znane i cieszyły się uznaniem nie tylko w regionie krakowskim[1][2] . Kompozycje(na podstawie materiałów źródłowych[1][2] ) Utwory instrumentalne
Utwory wokalne
Przypisy
Bibliografia
|