|
Jan Chrząszczewski-Trzaska
Jan Chrząszczewski-Trzaska (ur. 16 marca 1896 w Samborze, zm. 3 sierpnia 1920 pod Tarnopolem[1]) – żołnierz armii austriackiej, Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się w Samborze, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wojciecha (zm. 1915), lekarza i Marii z Golichowskich (zm. 1922)[2]. W 1912 razem z Baczyńskim, Adamem Błotnickim, Józefem Gigielem, Włodzimierzem Kościukiem, Zdzisławem Łęckim, Mieczysławem Ścieżyński, Striglem i Janem Surówką współtworzył samborski oddział Związku Strzeleckiego[2]. 27 czerwca 1914 zakończył naukę w klasie VIIIb c. k. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w rodzinnym mieście i zdał maturę z odznaczeniem[3]. Student uczelni medycznej w Wiedniu oraz Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W 1 pułku piechoty walczył do 1915. W tym roku został zwolniony z wojska[4]. W 1917 powtórnie wcielony do armii austriackiej. Na froncie ukraińskim dostał się do niewoli. Po ucieczce, w maju 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 19 pułku piechoty. Na początku 1920 został odkomenderowany na studia. W lipcu 1920, będąc w składzie 6 batalionu alarmowego, wyruszył na front wojny polsko-bolszewickiej. W bitwie pod Tarnopolem, będąc w stopniu podporucznika, dowodził 2. kompanią[a]. Na czele swojej kompanii odparł atak bolszewicki bohaterskim kontruderzeniem, podczas którego poległ[4]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[4]. Pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[4]. Był kawalerem, bezdzietnym[2]. Ordery i odznaczenia
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||
