Jan Kanty Krasicki

Ten artykuł dotyczy galicyjskiego polityka i działacza gospodarczego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jan Kanty Krasicki

Jan Kanty Maria Ignacy Aleksy
„Am or patriae nostra lex”
herb Rogala (Krasicki hrabia)
hrabia
Rodzina	Krasiccy herbu Rogala
Ojciec	Kazimierz Antoni Krasicki
Matka	Izabela Maria ze Stadnickich
Żona	Maria z Korwin-Krasickich
Dzieci	Helena Izabela Homolacs

Jan Kanty Krasicki

Data i miejsce urodzenia	26 października 1837 Nawojowa
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1893 Wiedeń
Poseł do Rady Państwa kadencja V i VI
Okres	od 4 listopada 1873 do 23 kwietnia 1885
Przynależność polityczna	Koło Polskie w Radzie Państwa - konserwatyści podolacy
Następca	Jerzy Konstanty Czartoryski
Członek Izby Panów
Okres	od 15 października 1885 do 16 stycznia 1893
Odznaczenia

Jan Kanty Maria Ignacy Aleksy Krasicki herbu Rogala, hrabia (ur. 26 października 1837 w Nawojowej, zm. 16 stycznia 1893 w Wiedniu) – ziemianin, działacz gospodarczy, polityk konserwatywny, poseł do austriackiej Rady Państwa oraz członek Izby Panów w Wiedniu.

Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie we Lwowie^[1]. Praktykant koncepcyjny, od 1862 był koncypientem w Namiestnictwie Galicyjskim we Lwowie (1859-1862)^[2]. W 1862 został oddelegowany jako komisarz do Ministerstwa Stanu, następnie od 1865 urzędnik Namiestnictwa, od 1866 przebywający na urlopie. W 1873 przeszedł w stan spoczynku^[1].

Ziemianin, od 1860 właściciel dóbr Glinne w pow. leskim^[3], a po śmierci ojca w 1882 także Boratyń w pow. jarosławskim. Członek oddziału jarosławskiego (1861-1873) I przemysko-mościsko-jaworowsko-mościckiego (1882) Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie^[4]. Członek Krakowskiego Towarzystwa Rolniczego (1861-1864)^[5] i Rady Administracyjnej Galicyjskiego Ogólnego Towarzystwa Ubezpieczeń (1871-1875)^[6]. Prezes Rady Nadzorczej Kolei Naddniestrzańskiej (1874-1876)^[7]. Członek (1876-1882) i prezes (1883-1889) Rady Nadzorczej Kolei Lwów-Czerniowce-Jassy^[8]. Prezes Rady Nadzorczej Kolei Lwów-Bełżec (1889)^[9].

Poseł do austriackiej Rady Państwa V kadencji (4 listopada 1873 – 22 maja 1879) i VI kadencji (7 października 1879 – 23 kwietnia 1885), wybierany w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 13 (Jarosław-Radymno-Sieniawa-Cieszanów-Lubaczów)^[10]. Należał do frakcji posłów konserwatywnych (podolaków) w Kole Polskim w Wiedniu^[1]. 19 września 1885 mianowany przez cesarza dożywotnim członkiem Izby Panów Rady Państwa^[3], pełnił tę funkcję od 15 października 1885^[11].

Zmarł śmiercią samobójczą. W 1892 podjął próbę samobójczą przez podcięcie gardła, ale został odratowany. W styczniu następnego roku wyskoczył z trzeciego piętra hotelu w Wiedniu. Powodem samobójczego kroku była prawdopodobnie choroba nerwowa i kłopoty finansowe^[12][13]. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu (sektor 41 A - grób 4)^[14],

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn Kazimierza Antoniego (1807-1882) i Izabeli Marii ze Stadnickich (1812-1879). Ożenił się 1 czerwca 1876 w Rzymie z Marią z Korwin-Krasickich (1847–1912). Mieli córkę Helenę Izabelę (1879–1940), która wyszła za Emanuela Homolacsa^[3][15].

Kawaler królewskiego orderu bawarskiego św. Jerzego (24 kwietnia 1869)^[3], kawaler wielkiego krzyża papieskiego orderu św. Grzegorza (1891)^[3], kawaler papieskiego orderu Grobu Św. (31 października 1867)^[3], kawaler wielkiej wstęgi rumuńskiego orderu Korony (1889)^[3], kawaler honorowy maltański (20 marca 1862)^[3]. Od 7 listopada 1863 podkomorzy austriacki (szambelan)^[3].