|
Jari Olavi Isometsä (ur. 11 września 1968 w Alatornio) – fiński biegacz narciarski, trzykrotny medalista olimpijski i czterokrotny medalista mistrzostw świata, reprezentant klubu Alatornion Pirkat.
Kariera
Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Albertville. Wraz z Miką Kuusisto, Harrim Kirvesniemim i Jarim Räsänenem zdobył tam brązowy medal w sztafecie 4 × 10 km. Indywidualnie najlepszy wynik osiągnął w biegu pościgowym, w którym zajął 12. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer fińska sztafeta, w której biegł także Isometsä, powtórzyła wynik z Albertville zdobywając brązowy medal. Jari był także między innymi szósty w biegu na 30 km techniką dowolną. Także podczas igrzysk olimpijskich w Nagano Finowie w składzie: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Sami Repo i Jari Isometsä wywalczyli, po raz trzeci z rzędu, brązowy medal w sztafecie 4 × 10 km. Na tych samych igrzyskach Isometsä osiągnął swój najlepszy indywidualny wynik olimpijski zajmując czwarte miejsce na dystansie 30 km techniką klasyczną. Na późniejszych igrzyskach już nie startował.
W 1989 r. zadebiutował na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Val di Fiemme. Zdobył tam razem z Kuusisto, Kirvesniemim i Räsänenem brązowy medal w sztafecie 4 × 10 km. Na mistrzostwach świata w Falun nie zdobył medalu. Indywidualnie jego najlepszym wynikiem było 13. miejsce w biegu pościgowym, a sztafeta fińska zajęła czwarte miejsce. Mistrzostwa świata w Thunder Bay były najlepszymi w jego karierze. Zdobył brązowy medal w biegu pościgowym ulegając jedynie zwycięzcy Władimirowi Smirnowowi z Kazachstanu i drugiemu na mecie Włochowi Silvio Faunerowi. Ponadto wspólnie z kolegami wywalczył srebrny medal w sztafecie. Podczas mistrzostw świata w Trondheim Finowie w składzie Kirvesniemi, Myllylä, Räsänen i Isometsä obronili tytuł wicemistrzów świata w sztafecie wywalczony dwa lata wcześniej. Najlepszym występem Jariego na tych mistrzostwach był bieg pościgowy, w którym zajął 6. miejsce. Dwa lata później, na mistrzostwach w Ramsau, w biegu pościgowym przegrał walkę o podium zaledwie o 0.9 sekundy z Włochem Fulvio Valbusą i ostatecznie zajął 4. miejsce. Fińska sztafeta tym razem zajęła 5. miejsce.
W 2001 roku zamieszany był wraz z innymi kolegami z reprezentacji (Harri Kirvesniemi, Janne Immonen, Mika Myllylä, Virpi Kuitunen i Milla Jauho) w największą aferę dopingową w historii fińskiego narciarstwa. Całej szóstce w czasie mistrzostw świata w Lahti udowodniono korzystanie z niedozwolonego preparatu HES. Wszyscy zostali zdyskwalifikowani na dwa lata. Isometsä stracił srebrny medal, który wywalczył w biegu łączonym na 20 km.
Po upływie zawieszenia w 2003 r. wrócił do uprawiania biegów, jednak nie osiągał tak dobrych wyników jak wcześniej. Po tym jak nie zakwalifikował się do reprezentacji Finlandii na igrzyska olimpijskie w Turynie zakończył karierę w styczniu 2006 r.
Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 1999/2000, kiedy to w klasyfikacji generalnej zajął 2. miejsce, a w klasyfikacji średniodystansowej wywalczył małą kryształową kulę. Ponadto w sezonach 1993/1994 i 1995/1996 zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie Isometsä 23 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 4 razy zwyciężał.
Ma żonę Johannę oraz syna Eetu i córkę Aadę. Startował w wyborach do parlamentu w regionie Uusimaa, nie został jednak wybrany[1]. Pracuje jako kierownik sprzedaży w fińskim klubie Honka Espoo[2].
Osiągnięcia
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 16.
|
13 lutego
|
1992
|
 Albertville
|
10 km stylem klasycznym
|
27:36,0
|
+1:58,4
|
 Vegard Ulvang
|
| 12.
|
15 lutego
|
1992
|
Albertville
|
10+15 km pościgowy
|
1:05:37,9
|
+2:48,1
|
Bjørn Dæhlie
|
3.
|
18 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Sztafeta 4 × 10 km[3]
|
1:39:26,0
|
+1:56,9
|
Norwegia
|
| 22.
|
22 lutego
|
1992
|
Albertville
|
50 km stylem dowolnym
|
2:03:41,5
|
+8:22,0
|
Bjørn Dæhlie
|
| 6.
|
14 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
30 km stylem dowolnym
|
1:12:26,4
|
+2:46,1
|
Thomas Alsgaard
|
| 23.
|
17 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
10 km stylem klasycznym
|
24:20,1
|
+1:46,4
|
Bjørn Dæhlie
|
| 3.
|
22 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Sztafeta 4 × 10 km[4]
|
1:41:15,0
|
+1:00,6
|
 Włochy
|
| 4.
|
9 lutego
|
1998
|
 Nagano
|
30 km stylem klasycznym
|
1:33:55,8
|
+2:55,6
|
 Mika Myllylä
|
| 15.
|
12 lutego
|
1998
|
Nagano
|
10 km stylem klasycznym
|
27:24,5
|
+1:12,2
|
Bjørn Dæhlie
|
| 8.
|
14 lutego
|
1998
|
Nagano
|
10+15 km pościgowy
|
1:07:01,7
|
+1:17,7
|
Thomas Alsgaard
|
| 3.
|
17 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Sztafeta 4 × 10 km[5]
|
1:40:55,7
|
+1:19,8
|
Norwegia
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
3.
|
15 lutego
|
1991
|
Val di Fiemme
|
Sztafeta 4 × 10 km[6]
|
1:39:47,3
|
+2:24,7
|
Norwegia
|
| 15.
|
22 lutego
|
1993
|
 Falun
|
10 km stylem klasycznym
|
24:51,6
|
+1:00,6
|
Sture Sivertsen
|
| 13.
|
24 lutego
|
1993
|
Falun
|
10+15 km pościgowy
|
1:01:45,0
|
+2:07,8
|
Bjørn Dæhlie
 Władimir Smirnow
|
| 4.
|
26 lutego
|
1993
|
Falun
|
Sztafeta 4 × 10 km[4]
|
1:44:14,9
|
+2:22,7
|
Norwegia
|
| 9.
|
9 marca
|
1995
|
 Thunder Bay
|
30 km stylem klasycznym
|
1:15:52,3
|
+3:51,5
|
Władimir Smirnow
|
| 8.
|
11 marca
|
1995
|
Thunder Bay
|
10 km stylem klasycznym
|
24:52,3
|
+53,7
|
Władimir Smirnow
|
| 3.
|
13 marca
|
1995
|
Thunder Bay
|
10+15 km pościgowy
|
1:06:19,5
|
+10,5
|
Władimir Smirnow
|
2.
|
17 marca
|
1995
|
Thunder Bay
|
Sztafeta 4 × 10 km[7]
|
1:34:27,1
|
+43,4
|
Norwegia
|
| 11.
|
19 marca
|
1995
|
Thunder Bay
|
50 km stylem dowolnym
|
1:56:36,0
|
+4:24,5
|
Silvio Fauner
|
| 14.
|
21 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
30 km stylem dowolnym
|
1:06:28,2
|
+2:07,3
|
 Aleksiej Prokurorow
|
| 14.
|
24 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
10 km stylem klasycznym
|
23:41,8
|
+1:07,7
|
Bjørn Dæhlie
|
| 6.
|
25 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
10+15 km pościgowy
|
1:00:11,1
|
+1:18,9
|
Bjørn Dæhlie
|
| 2.
|
28 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
Sztafeta 4 × 10 km[8]
|
1:37:06,1
|
+2:11,2
|
Norwegia
|
| 13.
|
2 marca
|
1997
|
Trondheim
|
50 km stylem klasycznym
|
2:16:37,5
|
+7:40,8
|
Mika Myllylä
|
| 11.
|
22 lutego
|
1999
|
 Ramsau
|
10 km stylem klasycznym
|
24:19,2
|
+50,0
|
Mika Myllylä
|
| 4.
|
23 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
10+15 km pościgowy
|
1:05:54,9
|
+23,6
|
Thomas Alsgaard
|
| 5.
|
26 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
Sztafeta 4 × 10 km[5]
|
1:35:07,5
|
+1:48,8
|
Austria
|
| 14.
|
28 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
50 km stylem klasycznym
|
2:18:08,7
|
+5:40,1
|
Mika Myllylä
|
| 2.[9]
|
17 lutego
|
2001
|
Lahti
|
2x10 km łączony
|
47:15,5
|
+9,4
|
Per Elofsson
|
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
| 1.
|
3 marca
|
1996
|
Lahti
|
30 km stylem dowolnym
|
1:14:48.4 h
|
| 2.
|
5 lutego
|
2000
|
Lillehammer
|
2x10 łączony
|
49:48.2 min
|
| 3.
|
16 lutego
|
2000
|
 Ulrichen
|
10 km stylem dowolnym
|
23:47.7 min
|
| 4.
|
19 marca
|
2000
|
Bormio
|
15 km stylem dowolnym
|
1:04:10.7 h
|
Miejsca na podium
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Mieto ja Isometsä keskustan ehdokkaiksi (fiń.)
- ↑ Oho! FC Honka palkkasi ex-hiihtäjä Jari Isometsän. iltasanomat.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (fiń.).
- ↑ Skład drużyny: Mika Kuusisto, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
- ↑ a b Skład drużyny: Mika Myllylä, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
- ↑ a b Skład drużyny: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Sami Repo, Jari Isometsä
- ↑ Skład drużyny: Mika Kuusisto, Harri Kirvesniemi, Jari Isometsä, Jari Räsänen
- ↑ Skład drużyny: Karri Hietamäki, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
- ↑ Skład drużyny: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Jari Räsänen, Jari Isometsä
- ↑ Isometsä ukończył rywalizację na drugim miejscu, ze stratą 9,4 sekund za Perem Elofssonem. Został jednak zdyskwalifikowany za doping
|
