Jean-Marie Charles Abrial

Jean-Marie Charles Abrial
Data urodzenia	17 grudnia 1879
Data śmierci	19 grudnia 1962
	Gubernator generalny Francji Vichy w Algierii
Okres	od 1940; do 1941
Poprzednik	Georges Lebeau
	Minister Marynarki Francji Vichy
Okres	od 1942; do 1943
Poprzednik	Gabriel Auphan
Następca	Henri Bléhaut
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean-Marie Charles Abrial
	; Abrial na pokładzie krążownika „Tourville”(inne języki) (1929)
	wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1879 ; Réalmont
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1962 ; Dourgne
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Marine nationale
Stanowiska	d-a: okrętu Commandant Bory, flotylli niszczycieli, krążownika „Tourville”(inne języki) i eskadry,; minister marynarki i dowódca sił morskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; II wojna światowa: operacja Dynamo;
	Odznaczenia
	; ; (odebrany);

Jean-Marie Charles Abrial (ur. 17 grudnia 1879 w Réalmont, zm. 19 grudnia 1962 w Dourgne) – francuski wiceadmirał, minister marynarki, uczestnik obu wojen światowych i kolaborant.

Życiorys

I wojna światowa

Służbę rozpoczął w 1896 roku, kiedy to rozpoczął naukę w École navale i otrzymał stopień midszypmena. Podczas I wojny światowej służył jako dowódca patrolowca oceanicznego. W 1917 roku odszedł ze służby na swym okręcie i dołączył do dywizjonu okrętów walczących z okrętami podwodnymi. W 1920 r. awansowany został do stopnia komandora podporucznika (Capitaine de Frégate), początkowo dowodził okrętem „Commandant Bory”, a później całą flotyllą okrętów na Morzu Śródziemnym^[1].

Dwudziestolecie międzywojenne

W 1925 r. awansowany został do stopnia komandora (Capitaine de Vaisseau). W latach 1927–1929 dowodził krążownikiem „Tourville”(inne języki). W 1930 r. awansowany na kontradmirała, a 6 lat później na wiceadmirała. Od 1936 do 1939 r. dowodził eskadrą na Morzu Śródziemnym^[2]. W 1940 r. generał Maxime Weygand wyznaczył go na dowódcę północnych sił morskich^[3].

II wojna światowa

Brał aktywny udział w operacji Dynamo u boku Brytyjczyków, był jednym z ostatnich ewakuowanych oficerów. Po ewakuacji wysłany został do Cherbourga, gdzie 19 czerwca poddał się Niemcom. Od lipca 1940 do 1941 r. służył jako gubernator generalny Francji Vichy w Algierii. W listopadzie 1942 r. Pierre Laval wyznaczył go na ministra marynarki, funkcję tę pełnił do 25 marca 1943 roku^[2].

Po upadku Francji Vichy został aresztowany i następnie skazany na 10 lat pracy przymusowej^[2]. Z więzienia zwolniony został w 1947 roku, a w 1954 r. uzyskał amnestię^[3].

Odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (1940)
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1937)
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (1932)
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1921)
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (1913)^[4]
Medal Wojskowy
Order Zasługi Morskiej
Krzyż Wojenny 1939–1945
Order Franciski
Komandor Orderu Sławy (Tunezja)
Komandor Orderu Alawitów (Maroko)

Przypisy

↑ Étienne Taillemite: Dictionnaire des marins français. Paryż: Editions maritimes et d'Outre-Mer, 1982, s. 11. (fr.).
↑ ^a ^b ^c Marcel Baudot: The Historical Encyclopedia of World War II. 1980. ISBN 0-87196-401-5. (ang.).
↑ ^a ^b Spencer C. Tucker: Who's Who In Twentieth-Century Warfare. Routledge, 2001. ISBN 0-415-23497-2. (ang.).
↑ Wszystkie klasy Orderu Narodowego Legii Honorowej zostały mu odebrane po wojnie. Wszystkie, oprócz Krzyża Wielkiego przywrócono mu w 1960 roku.

[1] Étienne Taillemite: Dictionnaire des marins français. Paryż: Editions maritimes et d'Outre-Mer, 1982, s. 11. (fr.).

[Baudot-2] Marcel Baudot: The Historical Encyclopedia of World War II. 1980. ISBN 0-87196-401-5. (ang.).

[Tucker-3] Spencer C. Tucker: Who's Who In Twentieth-Century Warfare. Routledge, 2001. ISBN 0-415-23497-2. (ang.).

[4] Wszystkie klasy Orderu Narodowego Legii Honorowej zostały mu odebrane po wojnie. Wszystkie, oprócz Krzyża Wielkiego przywrócono mu w 1960 roku.

[1]

[2]

[3]

[4]