Jerzy Uścinowicz

Jerzy Uścinowicz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1962 Białystok
doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: architektura użyteczności publicznej, architektura kultur lokalnych, architektura i sztuka sakralna, sztuka monumentalna, ochrona i konserwacja zabytków
Doktorat	1997 Politechnika Warszawska
profesor nadzwyczajny Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Uścinowicz (ur. 1962 w Białymstoku) – polski architekt, doktor habilitowany nauk technicznych inżynier, profesor nadzwyczajny Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej, specjalista w zakresie architektury użyteczności publicznej, architektury kultur lokalnych, architektury i sztuki sakralnej, sztuki monumentalnej oraz ochrony i konserwacji zabytków.

W 1997 na podstawie napisanej pod kierunkiem Konrada Kuczy-Kuczyńskiego rozprawy pt. Tradycja jako kryterium w świątyni ortodoksyjnej. Transponowanie tradycji na przykładzie współczesnej architektury cerkiewnej na Podlasiu otrzymał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej stopień naukowy doktora nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka w specjalności architektura i urbanistyka. Uzyskał stopień doktora habilitowanego. Został profesorem nadzwyczajnym Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej i kierownikiem Zakładu Architektury Kultur Lokalnych na tym wydziale^[1].

Został członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Polskiej Komisji Akredytacyjnej (Zespół Nauk Technicznych)^[1].

Otrzymał Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2].

• Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku
• Cerkiew św. Jerzego w Białymstoku
• Cerkiew Opieki Matki Bożej w Bielsku Podlaskim
• Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”
• Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Bobrownikach
• Kaplica Świętej Trójcy przy Policealnym Studium Ikonograficznym w Bielsku Podlaskim^[3]