|
Jerzy Wolski
Jerzy Kazimierz Wolski (ur. 3 marca 1924 w Krakowie, zm. 1 września 2013 w Łodzi) – polski artysta, konserwator zabytków malarstwa i rzeźby polichromowanej. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Gustawa, st. wachmistrza, intendenta Wojska Polskiego, i Zofii z d. Sabała, dyplomowanej położnej. Uczęszczał do szkoły powszechnej i średniej w Krakowie[1]. Podczas okupacji niemieckiej, w 1943 ukończył dwuletnią szkołę ogrodniczą w Gumniskach[1]. Po zdaniu matury, w 1947 rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby PWSSP w Krakowie[1]. Podczas studiów należał do organizacji studenckiej „Bratniak”, pełniąc w nim funkcje skarbnika, a następnie prezesa[2]. Od 1950 studia kontynuował na Wydziale Konserwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Xawerego Dunikowskiego, Tadeusza Kantora, Józefa Dutkiewicza[1]. W 1952 uzyskał dyplom konserwatora malarstwa i rzeźby polichromowanej. W latach 1953–1958 pracował jako główny konserwator i kierownik Pracowni Konserwacji Malarstwa w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Toruniu[2]. W latach 1957–1974 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym, zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Technologii i Technik Malarskich Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, następnie adiunkt. Od 1966 docent, po przeprowadzeniu przewodu kwalifikacyjnego II stopnia na Wydziale Konserwacji ASP w Krakowie. W latach 1969–1974 kierował Zakładem Konserwacji Zabytków Ruchomych Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK oraz w latach 1971–1974 kierował Studium Podyplomowym tegoż Instytutu. W latach 1970–1974 był konsultantem, a następnie od 1974 do 1976 kierownikiem Pracowni Konserwatorskiej Muzeum Sztuki w Łodzi. W latach 1980–1983 brał udział w pracach konserwatorskich na terenie Peru i Ekwadoru w ramach programu pomocy UNESCO[1][2]. Od 1952 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Był współorganizatorem Sekcji Konserwacji Zabytków i przewodniczącym sekcji toruńskiej i łódzkiej ZPAP. W latach 1972–1974 był prezesem Okręgu Toruńskiego ZPAP, w 1983 prezesem Okręgu Łódzkiego, a w 1989 założycielem Komisji organizacyjnej ponownej legalizacji ZPAP. W latach 1974–1997 był członkiem Rady Artystycznej Zarządu Głównego ZPAP. Od 1954 był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Oddziału Łódzkiego SHS. W 2004 został honorowym członkiem tej organizacji. W 1974 przeniósł się wraz z żoną Ewą Marxen-Wolską do Gdańska, a następnie do Łodzi. Ich córka Agnieszka po mężu Kuhn (ur. 1953), jest także art. plastykiem, konserwatorem malarstwa i rzeźby polichromowanej[1]. Został pochowany wraz z żoną na cmentarzu w Gundelsheim k. Brambergu w Niemczech, w miejscowości zamieszkania córki[1]. Wybrane publikacje
Ordery i odznaczenia
Źródło: Słownik Biograficzny Konserwatorów Zabytków[1]. PrzypisyBibliografia
|
||||||||||||||
