|
Judson Michael Procyk
Judson Michael Procyk (ur. 9 kwietnia 1931 w Uniontown, zm. 24 kwietnia 2001 w Pittsburghu[1]) – amerykański duchowny greckokatolicki, bizantyjsko-rusiński arcybiskup metropolita pitsburski (1994–2001). ŻyciorysJudson M. Procyk urodził się w Uniontown w Pensylwanii jako syn Michaela Procyka and Mary Buchko. Oboje rodzice pochodzili z Austro-Węgier: ojciec z obszaru dzisiejszej Polski (z Galicji[2], z Lubaczowa[3][4]), matka, Karpatorusinka – ze spiskiej Závadki[2][5]. Po ukończeniu miejscowej szkoły rozpoczął naukę w benedyktyńskim St. Procopius College w Lisle w stanie Illinois (obecnie Benedictine University). Po otwarciu SS. Cyril and Methodius Seminary w Pittsburghu kontynuował naukę na Duquesne University i w 1953 r. uzyskał tytuł Bachelor of Arts. 19 maja 1957 r. został wyświęcony na kapłana przez biskupa pitsburskiego Nicholasa Elko[6]. Mszę prymicyjną odprawił w swoim rodzinnym[7][8] kościele św. Jana Chrzciciela w Uniontown[9]. Ojciec Judson Procyk pełnił funkcję proboszcza w kilku parafiach ówczesnego egzarchatu apostolskiego Pittsburgha, a następnie eparchii pitsburskiej. Został mianowany zastępcą kanclerza w kurii eparchialnej i sekretarzem biskupa Stephena Kocisko w 1968 r. Rok później został rektorem seminarium[10]. Kierując uczelnią, ks. Procyk nadzorował ponowne otwarcie wydziału teologii oraz wdrożył wytyczne soboru watykańskiego II dotyczące formacji kapłańskiej. Następnie został mianowany kapelanem Jego Świątobliwości papieża Pawła VI z tytułem monsignore, a w marcu 1975 r. został wyniesiony do godności prałata honorowego[6]. W lipcu 1973 r. Judson M. Procyk zastąpił Johna M. Bilocka na stanowisku rektora katedry św. Jana Chrzciciela w Munhall w Pensylwanii[11], którą to funkcję pełnił przez następne 22 lata. W tym czasie podjął się zadania przeniesienia parafii katedralnej. Zbudowano nową katedrę, wzorowaną na starożytnym bizantyjskim kościele Hagia Sophia w Konstantynopolu. Świątynia została uroczyście poświęcona 12 czerwca 1994 r. przez biskupa Michaela Dudicka, pełniącego obowiązki metropolity, i biskupa Johna M. Bilocka, wikariusza archieparchialnego[6]. 14 listopada 1994 r. papież Jan Paweł II ogłosił wybór Judsona M. Procyka na trzeciego arcybiskupa metropolitę pitsburskiego i szóstego ordynariusza eparchii pitsburskiej, 17 miesięcy po śmierci metropolity Thomasa V. Dolinaya[6]. W nowo wybudowanej katedrze Judsona M. Procyk został wyświęcony na biskupa i odbył ingres jako arcybiskup metropolita 7 lutego 1995 r. Konsekratorami udzielającymi święceń byli trzej ordynariusze sufraganii metropolii: biskup Passaic Michael Dudick, biskup Parmy Andrew Pataki i biskup George Kuzma z Van Nuys. Intronizacji dokonał arcybiskup Agostino Cacciavillan, pronuncjusz apostolski w Stanach Zjednoczonych. Ceremonii przewodniczył kardynał Anthony Bevilacqua, metropolita filadelfijski. Ponadto obecnych było 29 biskupów wschodnich i łacińskich, w tym czterech biskupów z europejskich eparchii, z których wywodzą się amerykańscy katolicy bizantyjscy, a także dziesiątki księży, zakonników, przedstawicieli różnych Kościołów protestanckich i prawosławnych oraz setki wiernych, z których wielu oglądało ceremonię w telewizji przemysłowej na niższym poziomie katedry[6]. Metropolita Judson przyczynił się znacząco do wierniejszego przestrzegania tradycji i praktyk chrześcijaństwa wschodniego. Ustanowił normy dotyczące sprawowania sakramentów[12], określił program diakonatu, wskrzesił Instytut Kantorów[13] w celu popularyzowania zbiorowego śpiewu kongregacyjnego podczas nabożeństw oraz założył Chór Archieparchialny (1998[14]). Ponadto, aby promować większą otwartość na sytuację finansową archieparchii, kierował przygotowywaniem i publikacją rocznych sprawozdań finansowych[6]. Judson M. Procyk zmarł nagle 24 kwietnia 2001 r., ledwie rozpocząwszy wiek 71 lat. Zgon nastąpił w domu arcybiskupa w Observatory Hill[15][1] (neighborhood – dzielnica Pittsburgha, w rejonie North Side) lub w Munhall[16] (borough w hrabstwie Allegheny). Nabożeństwo żałobne odprawiono 30 kwietnia w budowanej przez arcybiskupa katedrze. W uroczystościach uczestniczyło dwóch kardynałów, czterech arcybiskupów i 27 biskupów, zarówno Kościoła łacińskiego, jak i wschodniego, a także przedstawiciele innych Kościołów chrześcijańskich. Metropolita Judson spoczywa w biskupiej części cmentarza Mount St. Macrina w Uniontown[6]. Uznawany za znakomitego administratora eparchii i kierownika Kościoła sui iuris, proboszcza z krwi i kości, chcącego być blisko ludzi[1], a także obrońcę rytu bizantyjskiego (przyjaźnił się m.in. z Mikołajem (Smiszko), ordynariuszem prawosławnej diecezji karpatoruskiej, oraz Maximosem (Aghiorgoussisem), metropolitą Pittsburgha w Greckiej Prawosławnej Archidiecezji Ameryki[17]). Prywatnie był fanem gry w kręgle i w golfa[1], a także kibicem Pittsburgh Penguins[2]. Pozostawił siostrę Idę Margaret Procyk, miał też brata Henry’ego Johna Procyka[18]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
