Józef Aleksander Miniszewski

Józef Aleksander Miniszewski

Data i miejsce urodzenia	19 marca 1821 Orchów
Data i miejsce śmierci	2 maja 1863 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	literatura, publicystyka
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Aleksander Miniszewski herbu Topór (ur. 19 marca 1821 w Orchowie, zm. 2 maja 1863 w Warszawie) – publicysta i powieściopisarz, zasztyletowany w czasie powstania styczniowego przez sztyletników.

W latach 1861–1863, na łamach prasy służył piórem programowi reform margrabiego Aleksandra Wielopolskiego^[1].

Pochodził z rodziny szlacheckiej, ojciec Józef Aleksander Miniszewski, matka Marianna de domo Zygler herbu Zagłoba. W roku 1859 poślubił w kościele św. Andrzeja w Warszawie Zofię Paulinę Bobrowską herbu Bóbr. W 1860 roku przyszła na świat córka Zofia Maria Miniszewska^[2].

Jarosław Szarek, za Jerzym Łojkiem uważa, że Miniszewski w czasie powstania styczniowego, za służbę Moskwie i donosy, które przekazał policji uznany za zdrajcę, z wyroku władz powstańczych został zasztyletowany^[3]. Jednak wpływowy członek powstańczego Rządu Narodowego Agaton Giller, w swoim apologetycznym dziele „Historia powstania narodu polskiego” wyklucza udział Rządu Narodowego w zleceniu tego zabójstwa. Prof. Stefan Kieniewicz w biogramie Miniszewskiego w Polskim Słowniku Biograficznym przypuszcza, że za zasztyletowanie Miniszewskiego odpowiedzialni byli niżsi funkcjonariusze struktur konspiracyjnych.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 23 wprost-1-11)^[4].

• Grzechy powszednie, 1850
• Listy Cześnikiewicza do Marszałka, 1858
• Galeria obrazów szlacheckich, 1860
• Rzut oka na rozwój polityczny i społeczny w Królestwie Polskiem od roku 1831 do naszych czasów., Lipsk, 1863
• Ciernie kwitnące, wyd. 1865

• Zofia Lewinówna, Józef Aleksander Miniszewski, w: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1984, t. I, s. 673.

• Publikacje Józefa Aleksandra Miniszewskiego w bibliotece Polona