|
Józef Byszewski (major)
Józef Byszewski, ps. „Jastrzębiec” (ur. 1 kwietnia 1892 w Hołudzy) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 1 kwietnia 1892 w Hołudzy, w ówczesnym powiecie stopnickim guberni kieleckiej, w rodzinie Romana i Emilii z Popielów[1]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był przydzielony do III plutonu 3. szwadronu II Dywizjonu Kawalerii. 25 czerwca 1915 został mianowany chorążym, a 15 grudnia tego roku podporucznikiem w kawalerii[2]. 15 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego, a 6 lutego 1919 przydzielony do Zapasu Koni Nr 1 w Warszawie[3]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie 6 Dywizji Piechoty[4]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. W tym samym roku został przeniesiony do 9 Pułku Ułanów Małopolskich w Czortkowie na stanowisko kwatermistrza[6]. Później został przeniesiony do 24 Pułku Ułanów w Kraśniku na takie samo stanowisko[7]. W lipcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego inspektora koni w Ciechanowie[8][9]. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[10]. Z dniem 31 stycznia 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[12]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
