Józef Chmiel (działacz komunistyczny)

Józef Chmiel

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1897 Chorążyce
Data i miejsce śmierci	8 lutego 1955 Czeladź
Burmistrz Czeladzi
Okres	od 1945 do 1947
Przynależność polityczna	Polska Partia Robotnicza
Poprzednik	Grzegorz Sadowski (w 1939)
Następca	Józef Rak
Odznaczenia

Józef Chmiel, ps. Bogdan, Kret, Staszek, Marcin (ur. 4 lutego 1897 w Chorążycach, zm. 8 lutego 1955 w Czeladzi) – działacz socjalistyczny i komunistyczny, burmistrz Czeladzi od 1945, dyrektor kopalni w Wałbrzychu 1950–1952.

Syn robotnika rolnego Marcina. W wieku 7 lat zaczął pracować zarobkowo. 1918–1919 odbył służbę wojskową, potem był robotnikiem rolnym i wstąpił do PPS i Związku Zawodowego Robotników Rolnych RP. Współorganizował strajk robotników rolnych, za co został zwolniony z pracy. Od 1921 w Czeladzi, gdzie pracował w kopalni. Działał w związku zawodowym górników. Ok. 1924 wstąpił do KPP i został sekretarzem komórki dzielnicowej. W latach 1927–1931 działacz PPS-Lewicy. W 1929 kandydował do czeladzkiej Rady Miejskiej z listy komunistycznej, która została unieważniona przez władze. Od 1931 członek Komitetu dzielnicowego (KD) KPP w Czeladzi, a od 1932 Komitetu Okręgowego (KO) KPP w Zagłębiu Dąbrowskim. Kilkakrotnie aresztowany i więziony za działalność komunistyczną. W latach 1933–1934 z polecenia KPP przebywał w Moskwie w szkole partyjnej. Po powrocie funkcjonariusz KO KPP Zagłębia Dąbrowskiego i działacz MOPR. W 1936 aresztowany, w marcu 1937 osadzony na rok w obozie w Berezie Kartuskiej.

Po 1939 na robotach przymusowych w Niemczech, 1943 wrócił do Czeladzi i wstąpił do PPR. Współorganizował konspiracyjną Radę Narodową w Czeladzi. Pracował w elektrowni w Będzinie. 11 stycznia 1945 podczas posiedzenia konspiracyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Kazimierzu został wybrany burmistrzem Czeladzi. Współorganizator pierwszego Komitetu Miejskiego (KM) PPR w Czeladzi. Od lipca 1947 pracownik Wydziału Organizacyjnego Zarządu Głównego (ZG) Związku Zawodowego Górników w Katowicach. W latach 1949–1950 był wicedyrektorem kopalni „Generał Zawadzki” w Dąbrowie Górniczej, następnie dyrektorem kopalni „Wiktoria” w Wałbrzychu. Od 1952 nadgórnik w Przedsiębiorstwie Robót Publicznych w Sosnowcu. W latach 1953–1955 uczył się w Technikum Ekonomicznym w Bytomiu, które ukończył na krótko przed śmiercią.

• Order Krzyża Grunwaldu
• Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[1]

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 1, Warszawa 1978.