Urodził się 7 stycznia 1892 w Górzance[3][4]. Z pochodzenia był Rusinem[5]. Był wyznania greckokatolickiego[4], synem księdza w tym obrządku, Włodzimierza Hukiewicza (w latach 1892-1896 administrator cerkwi w Górzance[potrzebny przypis], potem proboszcz w Polańczyku)[3]. Miał brata Jana Aleksandra (ur. 1896)[6][7].
W 1910 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Bronisław Prugar-Ketling, Władysław Kubala, Stefan Mozołowski, Antoni Nahurski)[8][9][10]. Ukończył studia wyższe uzyskując tytuł naukowy doktora filozofii[4]. Zdał egzamin na nauczyciela języka niemieckiego i polskiego dla szkół średnich[4]. Od 1915 do 1917 był nauczycielem w Gimnazjum w Brzesku[11][12]. W 1926 był nauczycielem języka niemieckiego, propedeutyki filozofii w państwowym gimnazjum z ruskim językiem wykładowym w Tarnopolu oraz równolegle j. niemieckiego w tamtejszym prywatnym gimnazjum żeńskim z ruskim językiem nauczania[4]. Stamtąd, będąc przydzielonym do macierzystej szkoły od 13 sierpnia 1926[13][14], Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w 1927 został przeniesiony na stałe do tej placówki[15]. W szkole uczył języka niemieckiego, psychologii, matematyki, propedeutyki filozofii oraz nadzorował hufiec szkolny, był pomocnikiem dyrektora w czynnościach kancelaryjnych oraz był opiekunem kółka spółdzielczego[16][17]. Rozporządzeniem Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego z 9 stycznia 1934 został zaszeregowany do grup VII w zawodzie[18]. Ponadto uczył j. niemieckiego w Miejskim Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Sanoku[19][20][17]. Sprawował dwukrotnie stanowisko dyrektora Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Sanoku: do 30 listopada 1930 oraz od 1 września 1929 do 31 sierpnia 1931[21][22]. W szkole uczył języka niemieckiego[23].
W okresie II Rzeczypospolitej w Sanoku był przewodniczącym Spółdzielczego Towarzystwa Kredytu i Handlu „Beskid” z siedzibą w kamienicy przy ul. Tadeusza Kościuszki, skupiającego zwolenników ideologii staroruskiej o orientacji prorosyjskiej[24] (do 1939 pod nazwą Towarzystwo Wzajemnego Kredytu i Handlu sp. z o.o.[25][26]). W październiku 1928 został wybrany do Rady Powiatowej Kasy Chorych w Sanoku[27].
Był sekretarzem komitetu organizacyjnego I Zjazdu Absolwentów z okazji 50-lecia sanockiego gimnazjum w 1938[28]. Ponadto opracował rozdział pt. Zarys historii Państwowego Gimnazjum w Sanoku w wydanej wówczas publikacji pt. Sprawozdanie jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888 – 1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu Wychowawców i Wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości[29].
↑Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 575.
↑Tomasz Przystasz: Szkoła w spódnicy. W: Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 17.
↑Tomasz Przystasz: Szkoła w spódnicy. W: Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 29.
↑Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 15, 43. ISBN 83-919470-9-2.
_1.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
