Józef Radwan (minister)

Ten artykuł dotyczy ministra. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Józef Radwan

Data i miejsce urodzenia	19 marca 1887 Machory, Królestwo polskie
Data i miejsce śmierci	22 marca 1977 Zalesie Dolne, Polska
Minister reform rolnych
Okres	od 20 listopada 1925 (od 25 kwietnia 1925 jako p.o.) do 14 maja 1926
Poprzednik	Wiesław Kopczyński
Następca	Józef Raczyński
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Zygmunt Radwan (ur. 19 marca 1887 w Machorach, zm. 22 marca 1977 w Zalesiu Dolnym) – polski urzędnik, minister reform rolnych II Rzeczypospolitej.

Urodził się w rodzinie administratora majątku ziemskiego. Uczęszczał do gimnazjum w Radomiu, relegowany za udział w strajku szkolnym podczas rewolucji 1905 roku. Maturę złożył eksternistycznie w Samarze w 1906. Absolwent prawa uniwersytetu w Dorpacie. Pracował w Warszawie jako aplikant sądowy. Podczas I wojny światowej w armii rosyjskiej, dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w obozie jenieckim w Saksonii.

Do Polski wrócił jesienią 1918, po odzyskaniu niepodległości zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. W 1919 rozpoczął pracę w Głównym Urzędzie Ziemskim jako naczelnik wydziału, następnie dyrektor departamentu. W latach 1919–1923 członek PSL „Wyzwolenie”. W lutym 1924 mianowany na wiceprezesa Głównej Komisji Ziemskiej w Ministerstwie Reform Rolnych.

Od 25 kwietnia 1925 do 14 listopada 1925 był kierownikiem resortu reform rolnych, a następnie od 20 listopada 1925 do 14 maja 1926 ministrem tegoż resortu w rządach: Władysława Grabskiego, Aleksandra Skrzyńskiego i Wincentego Witosa. Po przewrocie majowym ponownie wiceprezes Głównej Komisji Ziemskiej, w 1927 był dyrektorem Departamentu Ogólnego Ministerstwa Reform Rolnych, a następnie został podsekretarzem stanu w tym resorcie, urząd ten piastował również po połączeniu w lipcu 1932 r. Ministerstwa Rolnictwa oraz Ministerstwa Reform Rolnych w Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych. 1 października 1932 mianowany na stanowisko dyrektora Państwowego Banku Rolnego.

W latach 1934–1937 na emeryturze. W 1936 został wybrany do komisji rewizyjnej przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów^[1]. 28 kwietnia 1937 mianowany na sędziego Najwyższego Trybunału Administracyjnego. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał w Zalesiu Dolnym pod Warszawą.

Od sierpnia 1945 do kwietnia 1947 pracował w Biurze Prezydialnym Krajowej Rady Narodowej, później w Ministerstwie Ziem Odzyskanych i w Ministerstwie Administracji Publicznej. W latach 1949–1953 sędzia Trybunału Ubezpieczeń Społecznych, w 1954 przeniesiony na podrzędne stanowisko w tym trybunale, w 1957 przywrócono do pełnienia funkcji sędziowskich. W 1963 przeszedł na emeryturę.

Zmarł 22 marca 1977 roku. Pochowany na cmentarzu parafialnym św. Rocha w Jazgarzewie (kwatera 10, rząd 4, miejsce 23)^[2].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (31 grudnia 1923)^[3]

• Radwan Józef w: Kto był kim w II Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 64.