Ławski jest wychowankiem Budowlanych Łódź, do których dołączył w 1995 roku[1]. Już dwa lata później zdobył pierwszy złoty medal, wywalczony podczas Mistrzostw Polski Dzieci i Młodzieży. W 1999 roku, w tej samej kategorii, drużyna Budowlanych z Ławskim w składzie zdobyła drugie miejsce[1]. Także występy w kolejnych pod względem wieku drużynach obfitowały w sukcesy. Wśród kadetów zdobył medale: złoty (2001) i brązowy (2002), a wśród juniorów złote medale równolegle w odmianie piętnastoosobowej i siedmioosobowej (w obu odmianach w 2003[3] i 2004 roku)[1].
Wśród seniorów zadebiutował 4 września 2004 roku w meczu I ligi z drużyną Posnanii[4]. Po zakończeniu rundy jesiennej Ławski znalazł się w najlepszej piętnastce polskich młodzieżowców, wytypowanej przez portal rugby.info.pl[5]. W barwach łódzkich Budowlanych występował nieprzerwanie przez cztery kolejne sezony, zdobywając z tym klubem dwa złote (2005/06[6], 2006/07[7]) oraz dwa srebrne medale (2004/05[8], 2007/08[9]) mistrzostw Polski. W sezonie 2005/06 wraz z Budowlanymi zdobył także srebrny[1], a w sezonie 2006/07[10] brązowy medal mistrzostw Polski w rugby 7. Dodatkowo Ławski został wyróżniony poprzez nominację do tzw. drużyny marzeń za rok 2006[11].
W przerwie letniej w 2008 roku pojawiły się informacje, że Ławski przenosi się do Irlandii[12]. Osteteczanie testy na Wyspach Brytyjskich zaowocowały umową z angielskim klubem Worthing R.F.C. Na jej mocy Polak został zawodnikiem klubu z National League Three South (czwarta klasa rozgrywkowa), jednak dołączył do jego składu dopiero w październiku, po rozegraniu kilku spotkań w polskiej lidze[13]. W barwach Worthing Riders debiutował 8 listopada 2008 roku w przegranym meczu z Rosslyn Park[14]. Swoje jedyne przyłożenie w siedemnastu meczach w Anglii, zdobył w meczu z Dings Crusaders[15][16]. Ostatni mecz w angielskim klubie zagrał 25 kwietnia[16], a już 3 maja w barwach Budowlanych Łódź uzyskał przyłożenie, które pomogło drużynie zdobyć Puchar Polski[17]. W kończącym się sezonie Budowlani ponownie okazali się najlepsi w Polsce[18], zdobywając tym samym klasyczny dublet.
Jesienią 2009 roku Ławski przebywał na testach w Benfice Lizbona[19]. Wielokrotny mistrz Portugalii nie zdecydował się jednak na zatrudnienie łodzianina, który w związku z tym kolejny rok spędził w drużynie Budowlanych. Sezon zasadniczy zespół z Łodzi ponownie zakończył na pierwszym miejscu, a w finale spotkał się z Lechią Gdańsk. W niezwykle emocjonującym pojedynku, zakończonym wynikiem 19:16 (5 punktów Ławskiego), to łodzianie okazali się lepsi[20]. Był to piąty tytuł w historii Budowlanych[20], a czwarty dla Kacpra Ławskiego. Po tym spotkaniu karierę sportową zakończył dotychczasowy kapitan Budowlanych – Maciej Pabjańczyk[21], a jego rolę wraz z nowym sezonem przejął Ławski[22]. Oprócz długiego związku z klubem, jednym z argumentów przemawiających za takim wyborem była także jego charyzma i pozycja w drużynie[23]. Przez cały sezon Ławski przekonywał swoją grę, że powierzenie mu funkcji kapitana było dobrym pomysłem – w klasyfikacji Expressu Ilustrowanego na najlepszego zawodnika łódzkiej drużyny zajął pierwsze miejsce zarówno na półmetku[24], jak i po zakończeniu rozgrywek[25]. W przerwie zimowej, kiedy łódzki klub przechodził kłopoty organizacyjne, Ławskiemu oraz Tomaszowi Stępniowi zaproponowano kontrakty w gdańskiej Lechii[26], jednak ostatecznie do transferu nie doszło. W całym sezonie Ławski zdobył aż 60 punktów i doprowadził Budowlanych do dziewiątego z rzędu finału[27], w którym jednak łódzka drużyna uległa Arce Gdynia[28].
Przed rozpoczęciem sezonu 2011/12 rozegrany został finał Pucharu Polski, w którym zmierzyły się dwie najlepsze drużyny minionych rozgrywek ligowych. Tym razem z potyczki zwycięsko wyszli łodzianie. Był to ostatni mecz Ławskiego jako zawodnika Budowlanych, ponieważ dotychczasowy kapitan łódzkiego zespołu postanowił skorzystać z oferty gry we francuskiej lidze Fédérale 2 (czwarta klasa rozgrywkowa). Nowym klubem Ławskiego został CS Vienne, w którym występuje razem z kapitanem reprezentacji Polski, Kamilem Bobrykiem[29]. Jednocześnie zawodnik zapowiedział, że po majowym zakończeniu sezonu swojego francuskiego klubu, jest gotów dołączyć do drużyny z Łodzi w końcowej fazie rozgrywek[25]. W czerwcu 2012 wraz z zespołem wywalczył mistrzostwo ligi Fédérale 2[30]
Obecnie zdyskwalifikowany na okres dwóch lat (28 stycznia 2014) przez Komisję Gier i Dyscypliny za naruszenie przepisów antydopingowych. [31]
Kacper Ławski występował w reprezentacjach na wszystkich szczeblach wiekowych – w drużynach: kadetów (U-16), juniorów (U-18, uczestnik mistrzostw świata 2003[38], mistrz Europy 2003) oraz młodzieżowej (U-20, uczestnik mistrzostw Europy 2004)[1].
W reprezentacji seniorów zadebiutował 29 października 2005 roku podczas rozgrywanego w Sopocie meczu z reprezentacją Andory[39]. Swoje pierwsze punkty uzyskał w 16 kwietnia 2011 roku, kiedy to położył piłkę w polu punktowym reprezentacji Holandii[40]. Obecnie jest podstawowym zawodnikiem kadry.
↑ abcdefghMaciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki: Encyklopedia polskiego rugby. Suplement 2004–2006. Lublin: Towarzystwo Wydawnicze Związku Niewidomych „Print 6”, 2007, s. 10. ISBN 83-87414-53-0.
.jpg)
