|
Kalendarium powstania warszawskiego – 26 sierpnia
26 sierpnia, sobotaTego dnia Stare Miasto było wciąż niezmiennie celem najsilniejszych ataków niemieckich z ziemi i powietrza. Około 5:00 rano zakończyła się, rozpoczęta w nocy dnia poprzedniego, ewakuacja władz wojskowych. Polacy utrzymywali pozycje w Banku Polskim i pasażu Simonsa, część ul. Długiej, obroniono również ruiny Ratusza i pałac Blanka. Dalsza obrona barykad na Miodowej, Podwalu, Piwnej, Świętojańskiej, Kanonii (tu walki w Katedrze św. Jana), Brzozowej, Boleść i Rybaki. Tego dnia poległ Ludwik Lubomirski (ps. „Ludwik II”) szwoleżer z pułku „Baszta”[1]. Nastąpiło wyparcie oddziałów powstańczych ze szpitala Jana Bożego (Bonifraterska 12). Gmach PWPW początkowo został częściowo opanowany przez oddziały nieprzyjaciela, jednak wieczorem oddziały „Zośki” i „Czata 49” opanowują niższe piętra PWPW, odzyskując wejście główne budynku. Ciężkie straty odniosła Armia Ludowa. Wskutek bombardowania zawaliła się kamienica przy ul. Freta 16, w której zginęli m.in. dowódca Obwodu Warszawskiego AL Bolesław Kowalski ps. „Ryszard”, Stanisław Nowicki ps. „Feliks”, Edward Lanota ps. „Edward” i Anastazy Matywiecki ps. „Nastek[2]. Po południu zbombardowano także pobliski kościół św. Jacka, w którym znajdowali się ranni i ludność cywilna[2]. W dzielnicach, w których istniała taka możliwość, odprawiono msze święte z okazji święta Matki Boskiej Jasnogórskiej. Z mówionej relacji st. strz. Tymoteusza Duchowskiego ps. "Motek" (ur. 1928, żołnierz Zgrupowania "Żyrafa"):
Z dziennika bojowego 9. armii niemieckiej:
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
