W lutym 1948 roku w belgijskiej firmie uzbrojeniowej Fabrique Nationale d'Armes de Guerre rozpoczęto prace nad karabinem samoczynno-samopowtarzalnym zasilanym amunicją pośrednią (początkowo niemiecką 7,92 × 33 mm Kurz, a następnie brytyjską .280 British). Równocześnie opracowywano dwie wersje tego karabinu: ze stałą kolbą drewnianą i metalową kolbą składaną.
Gdy na początku lat 50 wprowadzono w armiach państw należących do NATO standaryzowany nabój karabinowy 7,62 × 51 mm, konstruktorzy zmodyfikowali tę konstrukcję, nadając jej nazwę FAL (fr. fusil automatique léger – lekki karabin samoczynny).
↑Przemysław Juraszek. Ciekawe egzemplarze broni strzeleckiej w wojnie na Ukrainie. „Wojsko i Technika”. Nr 3/2023, s. 51, marzec 2023. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 72. ISBN 83-86028-01-7.