|
Kazimierz Zieliński (rzeźbiarz)
  Kazimierz Zieliński (ur. 24 kwietnia 1923[1] w Łodzi, zm. 8 września 2010[1] w Warszawie) – rzeźbiarz, pedagog, profesor ASP[2]. W 1946 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku rozpoczął studia rzeźbiarskie, które od 1949 kontynuował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[2]. TwórczośćJego prace znajdują się w muzeach i zbiorach prywatnych w Polsce oraz w USA, Rosji, Danii, Holandii, Kanadzie, Norwegii, Niemczech, Szwecji, Włoszech. Uczestniczył w kilkunastu wystawach indywidualnych i kilkudziesięciu zbiorowych w kraju i za granicą[3][4]. W swojej działalności nie ograniczał się do czystej rzeźby, lecz współpracował przy projektowaniu architektury, tworzył formy wystawiennicze i scenograficzne, projektował medale i tablice pamiątkowe. Ważniejsze realizacje rzeźbiarskie znajdują się m.in. w Warszawie[5], Kopenhadze, Olsztynie[6], Kętrzynie, Płocku, Ostrołęce[7] i Mławie[8]. W jego twórczości najważniejsze miejsce zajmował akt kobiecy i w wielu miastach znajdują się realizacje rzeźbiarskie zarówno wielkich, jak też małych form[9]. W linorytach i płaskorzeźbach wykorzystywał tematykę marynistyczną i wojskową związaną z osobistymi przeżyciami i doświadczeniami[2][3]. Drugim bardzo istotnym nurtem była praca pedagogiczna na Wydziale Rzeźby w warszawskiej ASP, kontynuowana nieprzerwanie od 1950 aż do przejścia na emeryturę. Organizował, a potem kierował Zakładem Metalu. Współpracował z prof. Tadeuszem Breyerem i prof. Marianem Wnukiem[2]. Zaprojektował jedną z dwóch pierwszych dziesięciozłotówek powszechnego obiegu, o średnicy 31 mm, z Tadeuszem Kościuszką, wprowadzoną w 1959 r., bitą w latach 1959–1966[10]. Projekt ten wykorzystano również do produkcji zmniejszonej wersji tego nominału (średnica 28 mm), bitej w latach 1969–1973[11]. Był również współautorem, razem z Edmundem Johnem, konkurencyjnego projektu 10-złotówki z Tadeuszem Kościuszką, który zmaterializował się przede wszystkim w postaci kolekcjonerskiej próby niklowej[12][13]. W 1974 otrzymał Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[14]. Monety jego autorstwa były sygnowane monogramem K Z[2]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim[15] (kwatera 4A-2-11). Zobacz teżPrzypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
