Pierwszy kontakt Fukuoki z rugby nastąpił w wieku 5 lat, kiedy jego ojciec zaprowadził go do Genkai Junior Rugby Club[1][5]. Jako dziecko uczęszczał do szkoły podstawowej Aoyagi Shōgakkō, a następnie Koga Azumachūgakkō[4]. W szkole średniej (Fukuoka Kōtōgakkō) wyróżniał się podczas zajęć sportowych: na bieżni na 100 m osiągał czas 11,2 s, zaś na 50 m – 5,8 s[1]. Ze szkolną drużyną rugby uczestniczył w krajowych mistrzostwach szkół średnich[5] – to właśnie uczestnictwo w turnieju Hanzano było główną motywacją i celem dla nastoletniego rugbysty[6][7]. W drugiej i trzeciej klasie szkoły średniej Fukuoka zerwał więzadło krzyżowe w kolanie – początkowo lewym, a następnie prawym[1].
Po nieudanej próbie dostania się na studia medyczne[8] rok później Fukuoka rozpoczął edukację na Uniwersytecie Tsukuby, gdzie kształcił się w instytucie informatyki[9]. Podczas pobytu na uniwersytecie ponownie rozpoczął treningi rugby zarzucone w szkole średniej[6][7]. W 2015 roku wraz z zespołem zdobył wicemistrzostwo Japonii wśród drużyn akademickich[9][10].
Kariera klubowa
Po ukończeniu studiów Fukuoka zdecydował się na podpisanie profesjonalnego kontraktu z drużyną Panasonic Wild Knights z rodzimej Top League[11]. Zadebiutował 17 września 2016 r. w przegranym starciu z Suntory Sungoliath[12]. W grudniu tego samego roku w meczu z Honda Heat zdobył sześć przyłożeń[12], czym ustanowił nowy rekord rozgrywek[13]. W swoim pierwszym sezonie wśród zawodowców zdobył 10 przyłożeń w 10 meczach[2][14], zajmując z drużyną trzecie miejsce w ligowej tabeli[15]. Dotarł także do finału ogólnojapońskich rozgrywek pucharowych[16]. W 2017 znalazł się w składzie Sunwolves, japońskiej drużyny występującej w lidze Super Rugby[17]. Debiutował w przegranym meczu z Hurricanes[18][19]. Ostatecznie Sunwolves zajęli przedostatnie miejsce w rozgrywkach z zaledwie dwoma zwycięstwami w 15 spotkaniach[20].
W krajowych rozgrywkach w sezonie 2017/2018 Fukuoka kontynuował swoją wysoką dyspozycję. W 12 meczach dziewięciokrotnie przykładał piłkę w polu punktowym rywali[2][21], czym wydatnie pomógł swojej drużynie w zajęciu pierwszego miejsca w swojej grupie[22] oraz w dotarciu do wielkiego finału rozgrywek. W nim po raz kolejny gracze Wild Knights musieli uznać wyższość ekipy Suntory Sungoliath[23]. W dalszej części tego samego roku uczestniczył w zmaganiach Sunwolves w Super Rugby. Japoński zespół wywalczył trzy zwycięstwa w 16 spotkaniach i został sklasyfikowany na ostatniej pozycji[24].
W sezonie 2018/2019 Top League zespół Fukuoki zajął drugie miejsce w swojej grupie a po rozegraniu fazy pucharowej ostatecznie szóstą lokatę w kraju[25].
Kariera reprezentacyjna
Z uwagi na kontuzje więzadeł Fukuoka nigdy nie otrzymał powołania do reprezentacji Japonii do lat 18[6]. Do drużyny narodowej trafił bezpośrednio z rozgrywek międzyuczelnianych[1]. W 2012 roku jako 20-latek otrzymał powołanie do drużyny Junior Japan, drugiej drużyny Japonii[5]. W składzie tej drużyny znalazł się także w pierwszych miesiącach roku 2013[5][26], kiedy wziął udział w Pacific Rugby Cup[27].
Tuż po zakończeniu rozgrywek po raz pierwszy trafił do reprezentacji seniorów. Zadebiutował w wygranym 121:0 meczu z kadrą Filipin, spotkaniu w ramach Asian Five Nations 2013, w którym zdobył dwa przyłożenia[28][29]. Wynik ten powtórzył w swoim drugim meczu w tych rozgrywkach, z Koreą Południową[28][30]. Uwzględniając spotkania w ramach Pucharu Narodów Pacyfiku, w swoim pierwszym sezonie reprezentacyjnym wystąpił łącznie w siedmiu meczach japońskiej kadry, w tym w czterech w pierwszym składzie. W listopadzie 2013 roku Fukuoka dołożył do tego dalsze dwa występy od pierwszej minuty – z Nową Zelandią oraz ze Szkocją, w którym zaliczył kolejne dwa przyłożenia[28][31].
W sierpniu 2015 roku, wciąż będąc studentem czwartego roku, Fukuoka otrzymał powołanie na puchar świata[7][36]. W Anglii wystąpił w zaledwie jednym, przegranym meczu z reprezentacją Szkocji[7][31]. Wkrótce po zakończeniu turnieju skrzydłowy wraz z reprezentacją siedmioosobową rozpoczął przygotowania do zbliżających się igrzysk olimpijskich[37]. W kwietniu 2016 roku wziął udział w turnieju Singapore Sevens[38]. Pomimo doświadczenia obejmującego zaledwie dwa turnieje na najwyższym poziomie[39] Fukuoka znalazł się w składzie reprezentacji na Igrzyska w Rio de Janeiro[40][41]. W czasie turnieju Japończycy mimo rozstawienia na 10 miejscu spośród 12 uczestników[42][43] niespodziewanie dotarli aż do półfinału zawodów. W fazie grupowej pokonali Nową Zelandię[43][44] i Kenię[43], minimalnie przegrywając z Wielką Brytanią[44]. W fazie pucharowej Fukuoka wraz z kolegami wyeliminował Francję[43], by po porażkach z Fidżi i Południową Afryką zająć ostatecznie czwarte miejsce[45].
Po zakończeniu igrzysk Fukuoka powrócił do reprezentacji piętnastoosobowej na jesienne test-mecze w Europie[28]. W dwóch kolejnych sezonach reprezentacyjnych rozegrał łącznie 10 spotkań, notując przy tym sześć przyłożeń, między innymi przeciw Walii czy Irlandii[28]. Począwszy od wiosny 2019 roku uczestniczył w zgrupowaniach Wolfpack[1] – formalnie zespołu rezerw ekipy Sunwolves, którego mecze w swojej istocie stanowiły pierwszy etap przygotowań reprezentacji Japonii do rozgrywanego na własnym terenie pucharu świata[46]. W barwach tego zespołu grał z drugim zespołem nowozelandzkich Hurricanes czy australijskiego Western Force[1][47]. Na przełomie lipca i sierpnia brał udział w wygranym przez Japonię Pucharze Narodów Pacyfiku[35][48]. Fukuoka imponował wówczas wysoką formą[49], w trzech meczach zdobywając trzy przyłożenia[35].
Niedługo później skrzydłowy Wild Knights otrzymał powołanie na mistrzostwa świata[50]. W pierwszych minutach ostatniego sparingu przed startem turnieju, z Południową Afryką, doznał kontuzji łydki, która wykluczyła go z gry w meczu otwarcia[31][51][52]. Dopiero uraz podstawowego Williama Tupou podczas rozruchu przed kolejnym pojedynkiem z Irlandią sprawił, że powracający do zdrowia Fukuoka zajął miejsce na ławce rezerwowych[31][53]. Po pojawieniu się na placu gry skrzydłowy zdobył przyłożenie dające gospodarzom imprezy prowadzenie, po czym popisał się kluczowym dla przebiegu spotkania przechwytem, cofając w efekcie akcję Irlandczyków o 50 metrów[53]. Wysoką dyspozycję prezentował także w kolejnych meczach – w starciu z Samoa wystąpił już w podstawowym składzie i zdobył jedno z przyłożeń swojej drużyny[28]. W decydującym o awansie z grupy pojedynku ze Szkocją skrzydłowy został wybrany najlepszym zawodnikiem spotkania, dwukrotnie przykładając piłkę w polu punktowym rywali oraz asystując w akcji wykończonej przez Kōtarō Matsushimę[7][54]. Wyśmienite występy sprawiły, że po fazie grupowej Japończyk został okrzyknięty jedną z gwiazd turnieju[6][7][52]. Gospodarze po raz pierwszy w historii swoich występów podczas pucharu świata awansowali do fazy ćwierćfinałowej[52], gdzie jednak ulegli południowoafrykańskim Springboks[55].
Po zakończeniu udziału w turnieju Fukuoka – zgodnie z pojawiającymi się co najmniej od 2017 roku zapowiedziami[9] – zrezygnował z dalszych występów w reprezentacji piętnastoosobowej, zgłaszając chęć udziału w turnieju rugby 7 podczas Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio. Impreza ta miałaby być jego ostatnią na arenie międzynarodowej przed ostatecznym zakończeniem kariery zawodniczej w 2021 roku[6][8][9].
Statystyki
Stan na dzień 20 października 2019 r.[28]Statystyki dotyczą reprezentacji piętnastoosobowej.
Dziadek zawodnika ze strony matki był szanowanym lekarzem[1][8], z kolei ojciec prowadził praktykę dentystyczną[5][8]. Sam Fukuoka dość wcześnie założył, że chce pójść w ich ślady. Jednocześnie będąc świadomym, że zawodowa kariera sportowa nie pozwala w Japonii na zdobycie wykształcenia medycznego, zdecydował się na wcześniejsze zakończenie kariery, aby w 2020 lub 2021 roku podjąć studia z zakresu medycyny sportowej[6][9].
