Klasztor franciszkanów w Słucku

Klasztor franciszkanów w Słucku

Nieistniejący kościół franciszkanów w Słucku
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Słuck
Kościół	rzymskokatolicki
Właściciel	Franciszkanie
Prowincja	Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach
Prezes	o. Aleksy Romanowicz OFM
Typ zakonu	męski
Liczba zakonników (2013)	3
Data budowy	1661
Data zamknięcia	1832
Data zburzenia	nieznana
Data reaktywacji	13 maja 1995
Położenie na mapie Białorusi Klasztor franciszkanów w Słucku
53°02′31″N 27°34′37″E/53,041944 27,576944
Multimedia w Wikimedia Commons

Klasztor franciszkanów w Słucku − klasztor pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach położony w archidiecezji mińsko-mohylewskiej.

Pierwotny klasztor powstał w 1661 r. w województwie nowogródzkim i w diecezji wileńskiej, od 1898 mińskiej. Początkowo przynależał do prowincji małopolskiej bernardynów a od 1731 litewskiej bernardynów. Jego fundatorem był Samuel Oskierko, sędzia mozyrski i pułkownik wojsk królewskich. Bogusław Radziwiłł, koniuszy wielki litewski w którego dobrach znajdowała się posesja uwolnił klasztor od powinności na rzecz Radziwiłłów. Początkowo był filią konwentu nieświeskiego. W 1734 Andrzej Oskierko zbudował drewniany kościół św. Antoniego. Po pożarze w 1812 odbudowany już jako murowany w stylu barokowym dzięki licznym dobrodziejom. Klasztor żył zasadniczo z kwesty. Miał charakter misyjny gdyż większość okolicznej ludności stanowili prawosławni, protestanci a nawet muzułmanie. Zakonnicy nie prowadzili w tym czasie parafii. Od 1726 w kościele klasztornym czczony był obraz Matki Bożej, malowany na miedzianej blasze, poświęcony przez papieża Aleksandra VII, który przywiózł z Rzymu w 1662 kasztelan Trocki Jan Karol Kopeć. Początkowo obraz znajdował się u benedyktynów w Horodyszczu. W 1832 klasztor uległ kasacie a zakonnicy zostali przeniesieni do Nieświeża gdzie konwent istniał jeszcze do 1864 r. Budynek klasztorny zamieniono w koszary a kościół po latach zamknięcia przejęła miejscowa parafia w 1865 r. Obecnie obiekt nieistniejący.

W 1992 prowincja Wniebowzięcia NMP podjęła się odrodzenia życia zakonnego w Słucku. W tym celu przybył tam o. Aleksy Romanowicz, który podjął się budowy nowego klasztoru i kościoła pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy. Kościół został poświęcony przez kard. Kazimierza Świątka 11 listopada 2000 r. Klasztor erygował prowincjał o. Damian Szojda 13 maja 1995^[1].

• Parafia św. Antoniego w Słucku

• K. Grudziński, Słuck w Klasztory bernardyńskie w Polsce, s. 337-8, Kalwaria Zebrzydowska 1985.
• Archiwum prowincji Wnieb. sygn. Słuck.

• Strona klasztoru
• Strona parafii. catholic-smolensk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-08)].