Kościół Mariacki w Bad Segeberg

Kościół Mariacki

Marienkirche

Widok z południowego zachodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Szlezwik-Holsztyn
Miejscowość	Bad Segeberg
Adres	Kirchplatz 5, 23795 Bad Segeberg
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicko-Luterański Północnych Niemiec
Imię	Marii z Nazaretu
Historia Data rozpoczęcia budowy 1156 Data poświęcenia przed 1199 Ważniejsze przebudowy 1764, 1863 Poprzednie wyznanie katolickie
Dane świątyni Styl romanizm, neoromanizm Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3 Dzwonnica • typ dzwonnicy zwarta
Położenie na mapie Szlezwika-Holsztynu Kościół Mariacki
Położenie na mapie Niemiec Kościół Mariacki
53°56′13″N 10°18′39″E/53,936944 10,310833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Mariacki (niem. Marienkirche) – romańska świątynia luterańska znajdująca się w niemieckim mieście Bad Segeberg.

Stojący tu niegdyś drewniany kościół został zniszczony w roku 1138 przez najazdy wendyjskie. Budowę obecnej świątyni rozpoczęto w roku 1156 na polecenie biskupa Wicelina, pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z roku 1199^[1]. Około roku 1240 wzniesiono wieżę. W 1522 kościół przeszedł w ręce protestantów, w 1564 zlikwidowano przykościelny klasztor augustianów^[2]. Absyda została zniszczona podczas wojny trzydziestoletniej, na jej miejscu postawiono ścianę z cegieł i kamienia polnego^[3]. W 1764 budynek został przebudowany w stylu barokowym, w 1863 roku świątynię odrestaurowano oraz dodano od zewnątrz elementy neoromańskie. Od 2002 trwa generalny remont obiektu^[2].

Kościół romański, o układzie bazylikowym, wzniesiony z cegły. Sklepienie świątyni jest najstarszym ceglanym sklepieniem romańskim w historii^[1]. Nawy boczne są długie na 6 przęseł, nawa główna – na 3 przęsła (jedno przęsło nawy głównej odpowiada dwóm przęsłom naw bocznych). Posiada jednonawowy transept. Kościół jest długi na około 50 metrów^[3].

Wnętrze zdobi późnogotycki ołtarz szafiasty z około roku 1515, ze scenami męki Chrystusa, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia, Zesłania Ducha Świętego i sądu ostatecznego. Chrzcielnica pochodzi z roku 1447, wykonał ją z brązu mistrz Gerd Klinge z Bremy. Późnorenesansowa ambona powstała w roku 1612, a żyrandole pochodzą z lat 1754 i 1783. Prócz tego we wnętrzu znajduje się późnogotycki krucyfiks z około 1500 roku i epitafium upamiętniające Gerdta Walstorpa, wykonane przez jego wnuka, Heinricha Rantzaua, w roku 1562^[3].

Organy zostały wykonane w warsztacie Marcussen & Søn w roku 1873 oraz przebudowane w 1937 i 1959. Przez liczne usterki zostały one zdemontowane w 2021 roku i sprzedane polskiemu organmistrzowi. Na rok 2025 planowane jest zainstalowanie nowego instrumentu z warsztatu Claudiusa Winterhaltera^[1].

Na wieży kościoła zawieszone są 4 dzwony: najstarszy z nich pochodzi z roku 1731, przetrwał on II wojnę światową na tzw. cmentarzu dzwonów pod Hamburgiem. Dwa mniejsze dzwony wykonano w roku 1964, a największy odlano ze stali w 1927 roku^[4].

• 
  Widok po barokowej przebudowie
• 
  Elewacja południowa
• 
  Fasada
• 
  Wnętrze
• 
  Organy przed demontażem
• 
  Ołtarz
• 
  Brązowa chrzcielnica
• 
  Przykościelny cmentarz