Kościół św. Doroty w Harklowej

Kościół św. Doroty

nr rej. A-199 z dnia 05.04.1990[1]
kościół parafialny
Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Harklowa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Doroty
Wezwanie	św. Doroty
Wspomnienie liturgiczne	6 lutego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1894 Data zakończenia budowy 1896 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Styl neogotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3
Położenie na mapie gminy Skołyszyn Harklowa, kościół św. Doroty
Położenie na mapie Polski Harklowa, kościół św. Doroty
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Harklowa, kościół św. Doroty
Położenie na mapie powiatu jasielskiego Harklowa, kościół św. Doroty
49°43′11,0″N 21°19′54,9″E/49,719722 21,331917
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Doroty w Harklowej – rzymskokatolicki neogotycki kościół parafialny, zbudowany w latach 1894–1896, znajdujący się w Harklowej.

W 1990 obiekt wpisany do rejestru zabytków.

Pierwszy kościół parafialny, zapewne drewniany, powstał na przełomie XIV i XV w. W 1860 tamtą świątynię zastąpił nowy budynek. Wybudowano mały drewniany jednonawowy kościół z przedsionkiem zbitym z desek i małą zakrystią. W 1889 kościół powiększono i zbudowano nowszą obszerną zakrystię. 21 lipca 1894 spłonął doszczętnie. Część wyposażenia uratowano, co umożliwiło wykorzystanie w kolejnym kościele^[2]. Murowaną świątynię zbudowano staraniem proboszcza Stanisława Hańskiego i ofiarności społeczeństwa w latach 1894–1896 według projektu Teodora Talowskiego^[3]. W budowie pomagali mieszkańcy okolicznych wsi: Głębokiej, Kunowej, Osobnicy, Sławęcina i Wójtowej^[4]. Kościół został poświęcony w 1896. 9 lipca 1906 świątynię konsekrował przemyski biskup pomocniczy Karol Fischer. Drugi tytuł Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny kościół otrzymał w 1942. W 1959 polichromię wykonał Stanisław Szmuc. W latach 1965–1966 odnowiono ołtarze, chór oraz wstawiono witraże^[5].

• 
  Elewacja północna
• 
  Widok od frontu
• 
  Dzwonnica

Jednonawowy obiekt w stylu neogotyckim zbudowano z cegły i ciosów kamiennych. Budowla na rzucie krzyża, którego boczne ramiona stanowią dwie kaplice, pierwotnie była pokryta dachówką, obecnie blachą^[5].

We wnętrzu zachowały się trzy ołtarze oraz obraz Chrystusa na krzyżu w typie ikonograficznym Jezusa Milatyńskiego popularnego w czasie kontrreformacji. W barokowym ołtarzu głównym z drugiej połowy XVIII w. zamiennie z siedemnastowiecznym krucyfiksem prezentowany jest obraz św. Doroty noszący cechy malarstwa Bractwa św. Łukasza^[3].

Od strony zachodniej znajduje się murowana dzwonnica zbudowana w 1935 z dwoma dzwonami: jeden z 1594, drugi z czasów późniejszych^[3]. Dzwony w czasie wojny zabrali Niemcy. W 1960 konsekrowano nowe.