Krystyna Bednarska-Ruszajowa
Krystyna Bednarska-Ruszajowa (ur. 14 października 1945 w Bieczu, zm. 15 kwietnia 2008 w Krakowie) – polska bibliolog, bibliograf, historyk literatury, profesor nauk humanistycznych. ŻyciorysByła córką Henryka, referendarza i pracownika Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych (DOKP) oraz Kazimiery z Paulińskich, głównej księgowej. Po ukończeniu w 1963 r. Liceum Ogólnokształcącego w Bieczu studiowała filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień magistra uzyskała w 1968 r. na podstawie rozprawy z literatury staropolskiej pt. Ideał rycerza – świętego w poezji staropolskiej napisanej pod kierunkiem prof. Stanisława Grzeszczuka[1]. Kariera zawodowaW latach 1968–1971 pracowała w Bibliotece Jagiellońskiej. Początkowo jako młodszy bibliotekarz w Oddziale Katalogów, następnie w Oddziale Prac Naukowo-Dydaktycznych i Wydawniczych, gdzie przygotowywała materiały do Bibliografii pisarzy polskich w źródłach XVI – XVII wieku oraz prowadziła prace redaktorsko-korektorskie przy redakcji „Biuletynu Biblioteki Jagiellońskiej”. W listopadzie 1974 r. otrzymała stanowisko asystenta z Zakładzie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1980 r. obroniła rozprawę doktorską pt. Książka, literatura, czytelnictwo na łamach „Monitora” (1765–1785), napisaną pod kierunkiem prof. Stanisława Grzeszczuka. W tym samym roku awansowała na stanowisko adiunkta. Habilitowała się 1991 r. w zakresie bibliotekoznawstwa i informacji naukowo-technicznej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie rozprawy pt. Od Homera do Jana Jakuba Rousseau. W kręgu lektur profesorów krakowskich okresu Oświecenia. Awansowała wówczas na adiunkta habilitowanego. Pełniła funkcje kierownika Studium Podyplomowego Bibliotekoznawstwa UJ (1981–1996), zastępcy dyrektora Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa UJ (INiB) (1996–1999), kierownika Zakładu Książki i Jej Funkcji Społecznej INiB (1996–2002) oraz przedstawiciela Rady Instytutu INiB UJ (2005–2006). Pracowała w jury Konkursu Wiedzy o Krakowie. Należała do Zespołu ds. Specjalności Humanistycznych przy Ministerstwie Edukacji Narodowej (1997–1999) Uczestniczyła w Komisji Bibliograficznej przy Bibliotece Zamku Królewskiego w Warszawie oraz w posiedzeniach Pracowni Historii Literatury Okresu Oświecenia Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Była członkiem grupy doradczej ds. budowy Biblioteki Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Dwukrotnie kierowała projektami badawczymi Komitetu Badań Naukowych: Opisy bibliotek w polskich utworach literackich (1996–1998) i Biblioteki i książki w pamiętnikach polskich (1999–2002). W 2008 r. otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[1][2][3]. Dorobek naukowyJej zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół dziejów książki, głównie w epoce Oświecenia, teorii i metodologii nauki o książce, bibliotece i informacji naukowej oraz teorii i metodologii praktycznej analizy zagadnień bibliograficznych. Wniosła nowe koncepcje i ustalenia faktograficzne dotyczące problematyki funkcjonowania książki w środowisku intelektualistów. Badała wpływ książki na literaturę piękną, publicystykę i pamiętnikarstwo. Wypracowała oryginalną, interdyscyplinarną metodę badawczą mającą fundamentalne znaczenie dla przyszłych badań nad kulturą książki w Polsce[4]. Poważnym wkładem do nauki są opracowane przez nią zestawienia bibliograficzne, m.in. opublikowany w Niemczech wybór z „Polskiej Bibliografii Bibliologicznej” „Das polnische Buchwesen. Bibliographische Einführung, Spis treści „Biuletynu Biblioteki Jagiellońskiej” oraz Zestawienie problematyki książki na łamach „Monitora”. Wyjazdy studyjne do Niemiec w latach dziewięćdziesiątych XX w. zaowocowały publikacjami z zakresu szeroko rozumianej problematyki książki i kultury niemieckiej oraz ich związków z Polską. W Bibliotece Uniwersyteckiej w Heidelbergu odnalazła istotny dla historii Polski zespół rękopisów Ludwiga Häussera[1][2][3]. Opublikowała 9 pozycji zwartych i około 70 artykułów naukowych. W czasopiśmie „Studia o Książce” redagowała stałą rubrykę „Z teorii i metodologii księgoznawstwa i dyscyplin pokrewnych” (1984–1993)[5]. Praca dydaktycznaW latach 1973–2007 pracowała jako nauczyciel akademicki w Zakładzie, później Katedrze, a następnie Instytucie Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego (INiB). Prowadziła seminaria magisterskie i licencjackie oraz zajęcia z bibliografii, metodologii księgoznawczej, źródeł informacyjnych i zbiorów dokumentów, a także wykłady Biblioteka i książka w komunikacji społecznej i Teoria i historia kultury. Była współautorką skryptów dla studentów: Podstawy bibliotekoznawstwa i informacji naukowej. Wybór tekstów i Poradnik metodyczny do nauk przedmiotu Proseminarium bibliotekoznawstwa i informacji naukowej[1][2][4]. Wypromowała 68 magistrów, 22 licencjatów i 2 dwóch doktorów[3]. Pochowana na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. B1-II-8)[6]. Stowarzyszenia i organizacje
Odznaczenia i nagrody
Życie prywatneW 1971 r. wyszła za mąż za inż. Adama Ruszaja – prof. Politechniki Krakowskiej. Była matką Przemysława (ur. 1972). Zmarła 15 kwietnia 2008 r. Pochowana na cmentarzu Batowickim w Krakowie[4]. Ważniejsze publikacje
Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|