Krystyna Niesiobędzka

Krystyna Niesiobędzka – polska chemik, doktor habilitowany nauk inżynieryjno-technicznych. Specjalizuje się w chemii środowiska. Adiunkt na Wydziale Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej oraz profesor uczelni na Wydziale Inżynierii i Ekonomii Państwowej Uczelni Zawodowej w Ciechanowie.

Studia z chemii podstawowej i stosowanej ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim w 1983. Po studiach przez kilka lat pracowała w Ciechanowie (w Samodzielnej Pracowni Badań i Kontroli Środowiska, jako nauczyciel chemii oraz w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej)^[1]. W 1989 rozpoczęła pracę na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1997 uzyskała stopień doktorski na podstawie pracy pt. Właściwości gleb jako czynniki determinujące migrację radionuklidu 137 Cs w relacji gleba-szata roślinna na przykładzie obszarów północno-wschodniej Polski (promotorem pracy był prof. Zbigniew Szperliński)^[1].

Poza pracą na Politechnice Warszawskiej przez pięć lat (1998-2003) była prodziekanem Wydziału Ochrony Środowiska Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku^[1]. Od 2003 wykłada także na Wydziale Inżynierii i Ekonomii Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie^[1]. Habilitowała się w 2019 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy Mobilność i biodostępność wybranych metali w ekosystemach trawiastych^[2]. Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Informatyki i Badań Jakości Środowiska Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej^[3][4].

Artykuły publikowała m.in. w takich czasopismach jak: „Polish Journal of Environmental Studies", „Chemia i Inżynieria Ekologiczna" oraz „Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych"^{[2][4][5][6][7]}.

Należy do International Union of Radioecology oraz Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych im. Marii Skłodowskiej-Curie^[3].