Krystyna Piaseczna

Krystyna Stanisława Piaseczna

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1947 Łódź
Zawód, zajęcie	dziennikarka telewizyjna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Krystyna Stanisława Piaseczna, także: Krystyna Piaseczna-Lipińska (ur. 2 stycznia 1947 w Łodzi)^[1] – dziennikarka telewizyjna, reżyserka, autorka programów telewizyjnych i filmów dokumentalnych^[2].

Na początku lat 70. XX w. działała w antykomunistycznej, konspiracyjnej organizacji „Ruch”^[1]. Ukończyła filologią polską na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1969–1980 była reżyserką i kierowniczką Studenckiego Teatru Satyry „Pstrąg”. Na początku lat 70. była także reżyserką w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. W późniejszym okresie pracowała jako lektor w Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców, a także starszy asystent w Zakładzie Wiedzy o Teatrze i Filmie oraz pełnomocnik rektora do spraw kultury studenckiej na Uniwersytecie Łódzkim^[3]. W drugiej połowie lat 70. wstąpiła do PZPR. W październiku 1979, wraz z m.in. Ryszardem Filipskim, Ryszardem Gontarzem i Bohdanem Porębą, podpisała list do Sekretariatu KC PZPR pt. „Głos w dyskusji przed VIII Zjazdem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej”. Sygnatariusze krytykowali z pozycji dogmatycznego komunizmu m.in. popularyzację sztuk teatralnych Witolda Gombrowicza i Sławomira Mrożka, filmy Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland czy Edwarda Żebrowskiego jako antyradzieckie i wyszydzające socjalizm. Jednym z postulatów było powołanie Klubów Twórczej Inteligencji Marksistowskiej afiliowanych przy komitetach wojewódzkich PZPR^[4]. W 1987 podjęła pracę w Komitecie do spraw Radia i Telewizji PRL. Od tej pory związana jest z TVP Łódź^[2], początkowo kierowała działem reklamy, następnie w 1990 została dziennikarką^[3].

Jest członkinią Zarządu Głównego i przewodniczącą Sekcji Krytyków Teatralnych Związku Artystów Scen Polskich^[2], należy do Międzynarodowej Organizacji Teatralnej ITI oraz jest przewodniczącą Sekcji Krytyki Teatralnej ZASP w Warszawie^[3]. Należy do Rady Programowej EC1 Łódź^[5]. W swoim dorobku telewizyjnym ma filmy dokumentalne, reportaże z festiwali teatralnych w Wielkiej Brytanii, Danii, Pakistanie, Turcji, na Węgrzech i we Włoszech; teatralne cykle programowe dla TVP2 oraz cykl o życiu mieszkańców miejskich kamienic^[3].

1992: „Tadeusz Łomnicki” – scenariusz,

1993: „Londyńskie polonica” – reżyseria, scenariusz,

1994:

• „Prawo do godności – kobieta w Pakistanie” – realizacja,
• „Pocztówka z Pakistanu” – realizacja,
• „Kartki z pamiętnika Marii Białobrzeskiej” – realizacja,

1995:

• „Zofia Kucówna. Portret na 40-lecie twórczości” – reżyseria, scenariusz,
• „Teatr w domu dziecka – dziewiątka z Dębna” – realizacja,

1996:

• „Tadeusz Worontkiewicz” – realizacja, scenariusz,
• „Mirosław Szonert – portret z przeszłości” – realizacja,
• „Barbara Wałkówna. Portret Rodzinny Na 40-Lecie” – realizacja,

1997: „Anna Seniuk” – reżyseria, scenariusz,

1998: „Franciszek Pieczka. Portret na 70-lecie” – realizacja, scenariusz,

1999:

• „Zbigniew Zapasiewicz” – reżyseria, scenariusz,
• „110 lat sceny polskiej w Łodzi” – realizacja, scenariusz,

2007: „Maja Komorowska. Wszystko z tęsknoty” – reżyseria, scenariusz,

2008: „Herosi i komedianci” – reżyseria, scenariusz,

2017: „Małgorzata Bartyzel” – reżyseria, scenariusz,

2019:

• „Ostre słowa” – reżyseria, scenariusz,
• „Fantazja polska” – redakcja,

2020:

• „Wykapany zięć” – Producent wykonawczy,
• „O dwóch takich, co ukradli księżyc” – redakcja,
• „Ni z tego, ni z owego” – redakcja,

2021: „Przed sklepem w Osjakowie” – reżyseria, scenariusz.

• Złoty Krzyż Zasługi^[3]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• Medal Pro Publico Bono im. Sabiny Nowickiej (2007)^[6]
• Medal Mecenasa Łódzkiego Plastyka (2019)^[7]

• Nagroda Prezydenta Miasta Łodzi (2021)^[2]
• Nagroda Ministra Kultury Narodowej
• Nagroda Rektora Uniwersytetu Łódzkiego
• Nagroda prezesa Telewizji Polskiej
• Nagroda Centralnej Komisji Towarzystwa Kultury Teatralnej^[3]