Lanckorońscy (rodzina)

Ten artykuł od 2021-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lanckorońscy – rodzina pochodzenia frankistowskiego. Nazwisko wzięli od miejscowości Lanckorona w powiecie kamienieckim dawnego województwa podolskiego. Wywód genealogiczny od Icka Lejbowicza (ok. 1735-?) z Lanckorony, który po chrzcie w katedrze lwowskiej w 1760. przybrał nazwisko „Lanckoroński”. Przed 1775 wraz z żoną Klarą (ok. 1737-?), córka Arona, przeniósł się do Warszawy, gdzie urodzili się jego potomkowie. Współcześnie istniał również o tym nazwisku Moszko Lanckoroński z Rohatyna. Rodzina szybko weszła w szeregi warszawskiego mieszczaństwa, zrywając z czasem z typowymi dla tego kręgu małżeństwami w obrębie dawnych wyznawców sekty Franka.

• Adam Lanckoroński (ok. 1762-1838), konsyliarz Dyrekcji Poczt Królestwa Polskiego.
• Dionizy Lanckoroński (?-1851), profesor Liceum Warszawskiego i Instytutu Aleksandryjskiego Wychowania Panien, kawaler Orderu św. Stanisława 3 kl., wolnomularz.
• Marcin Lanckoroński (ok. 1782-1852), artysta muzyczny.

Lanckorońscy byli spokrewnieni z następującymi rodzinami: Brzezińskimi (frankiści), Frölich, Dębowskimi (wcześniej Lipmanowicz, frankiści), Jeziorańskimi (frankiści) i Tatarkiewiczami.

• Choiński-Jeske Teodor, Neofici polscy. Materiały historyczne, Warszawa 1904, s. 85.
• Dzierżanowski Wiktor, Przewodnik warszawski informacyjno-adresowy na rok 1870, Warszawa 1870, s. 203-204.
• Kraushar Aleksander, Frank i frankiści polscy 1726-1816. Monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych…, Kraków 1895, t. 1, s. 328, 349.
• Małachowski-Łempicki Stanisław, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821 poprzedzony zarysem historji wolnomularstwa polskiego i ustroju Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego, Kraków 1929, s. 231.
• Nekrologi „Kuriera Warszawskiego” 1821-1939. Oprac. Andrzej Tadeusz Tyszka, t. 1-3, Warszawa 2001-2007 (do 1858).
• Rymut Kazimierz, Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku, Kraków 2004.