Lekcjonarz 70

Lekcjonarz 70
Data powstania	XII wiek
Rodzaj	lekcjonarz
Numer	ℓ 70
Zawartość	Ewangelistarion
Język	grecki
Rozmiary	34,4 × 26,9 cm
Typ tekstu	bizantyński
Miejsce przechowywania	Bibliothèque nationale

Lekcjonarz 70 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 70 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku. Służył do czytań liturgicznych^[1].

Opis rękopisu

Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 313 pergaminowych kartach (34,4 cm na 26,9 cm)^[1]. Lekcje pochodzą z Ewangelii Jana, Mateusza i Łukasza. Kilka kart na początku oraz końcu kodeksu zostały uzupełnione później na papierze^[2]^[3].

Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 25–26 linijek w kolumnie. Pisany jest minuskułą^[1].

Tekst Pericope adulterae zamieszczony został w skróconej formie (Jan 8,3-11)^[3]. Z punktu widzenia krytyki tekstu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną^[3].

W Marku 10,7 stosuje unikatowy wariant μητερα (matka) zamiast γυναικα (żona)^[4].

Historia

Paleograficznie datowany jest na wiek XII^[1]. Rękopis został przywieziony ze Wschodu w roku 1669. Badał go Scholz (niektóre partie)^[3], który go dodał do listy rękopisów Nowego Testamentu^[2]. Badał go również i sporządził krótki jego opis Paul Martin^[5].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej w Paryżu, pod numerem katalogowym Gr. 288^[1].

Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3)^[6]. NA27 nie cytuje go.

Zobacz też

Lista lekcjonarzy Nowego Testamentu

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 222. ISBN 3-11-011986-2.
↑ ^a ^b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 332.
↑ ^a ^b ^c ^d C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 393.
↑ The Greek New Testament, ed. K. Aland, A. Black, C.M. Martini, B.M. Metzger, and A. Wikgren, in cooperation with INTF, United Bible Societies, 3rd edition (Stuttgart 1983), s. 164.
↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au Nouveau Testament, conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 150.
↑ The Greek New Testament, ed. K. Aland, A. Black, C.M. Martini, B.M. Metzger, and A. Wikgren, in cooperation with INTF, United Bible Societies, 3rd edition (Stuttgart 1983), s. XXVIII.

[Aland-1] K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 222. ISBN 3-11-011986-2.

[Scrivener-2] F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 332.

[Gregory-3] C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 393.

[4] The Greek New Testament, ed. K. Aland, A. Black, C.M. Martini, B.M. Metzger, and A. Wikgren, in cooperation with INTF, United Bible Societies, 3rd edition (Stuttgart 1983), s. 164.

[5] Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au Nouveau Testament, conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 150.

[6] The Greek New Testament, ed. K. Aland, A. Black, C.M. Martini, B.M. Metzger, and A. Wikgren, in cooperation with INTF, United Bible Societies, 3rd edition (Stuttgart 1983), s. XXVIII.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Lekcjonarz 70

Opis rękopisu

Historia

Zobacz też

Przypisy

Portal di Ensiklopedia Dunia