W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. XX wieku notowany był w pierwszej dziesiątce na świecie. Międzynarodową karierę rozpoczął w 1970 r., zdobywając w Groningen wicemistrzostwo Europy juniorów. Wielokrotnie brał udział w silnie obsadzonych turniejach, w wielu z nich zwyciężając, m.in.:
Wielokrotnie reprezentował Jugosławię w turniejach drużynowych, m.in.:
jedenastokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1972, 1974, 1978, 1980, 1982, 1984, 1986, 1990, 1994, 1998, 2002); pięciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – srebrny (1974) i dwukrotnie brązowy (1972, 1980) oraz indywidualnie – złoty (1972 – na III szachownicy) i brązowy (1982 – na I szachownicy)[2],
na drużynowych mistrzostwach świata (w roku 1989); dwukrotny medalista: wspólnie z drużyną – srebrny (1989) oraz indywidualnie – brązowy (1989 – na I szachownicy)[3],
pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1973, 1977, 1980, 1983, 1992); pięciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – dwukrotnie srebrny (1973, 1983) i brązowy (1977) oraz indywidualnie – złoty (1973 – na III szachownicy) i brązowy (1983 – na I szachownicy[4],
na drużynowych mistrzostwach świata studentów (w roku 1969); medalista: wspólnie z drużyną – srebrny (1969)[5],
sześciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Bałkanów (w latach 1971, 1972, 1973, 1974, 1978, 1981); wielokrotny medalista, w tym wspólnie z drużyną – trzykrotnie złoty (1972, 1978, 1981) i trzykrotnie brązowy (1971, 1973, 1974)[6].
_kop,_Bestanddeelnr_925-3014.jpg)
