Lord Berners

Lord Berners
Imię i nazwisko	Gerald Hugh Tyrwhitt-Wilson
Data i miejsce urodzenia	18 września 1883 ; Arley Park
Pochodzenie	brytyjskie
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1950 ; Faringdon House
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pisarz, malarz
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sir Gerald Hugh Tyrwhitt-Wilson^[1]^[2], 14. baron Berners^[3], znany powszechnie jako lord Berners (ur. 18 września 1883 we Arley Park w hrabstwie Shropshire, zm. 19 kwietnia 1950 w Faringdon House w hrabstwie Berkshire^[1]^[4]) – brytyjski kompozytor, pisarz i malarz.

Życiorys

Ukończył Eton College^[4]. W zakresie kompozycji był w znacznej mierze samoukiem^[1]^[3]^[4]. Studiował harmonikę w Dreźnie, konsultował się też w zakresie instrumentacji u Igora Strawinskiego i Alfredo Caselli^[5]. Początkowo działał jako dyplomata, był brytyjskim attaché w Konstantynopolu (1909–1911) i Rzymie (1911–1919)^[1]. W 1918 roku odziedziczył po swoim wuju tytuł barona, majątek i posiadłość w Faringdon House^[3].

Przyjaźnił się z George’em Bernardem Shawem, H.G. Wellsem, Osbertem Sitwellem^[1] i Evelynem Waughem^[3]. Cieszył się opinią ekscentryka, w swojej posiadłości w Faringdon House hodował pomalowane na różne kolory gołębie i podawał mieniące się różnymi barwami potrawy, jeździł też na wycieczki po Europie swoim Rolls-Royce’em, wożąc na tylnym siedzeniu pianino^[3]. W 1935 roku wzniósł w Faringdon przypuszczalnie ostatnią folly w Wielkiej Brytanii^[3].

Przez ponad 20 lat żył otwarcie w związku ze znacznie młodszym od siebie mężczyzną, Robertem Heberem-Percym, który po śmierci Bernersa w 1950 roku odziedziczył Faringdon House^[3].

Twórczość

Był oryginalnym kompozytorem, z tendencjami do humorystyki, wiele jego dzieł nosi cechy parodii^[1]^[4]^[5]^[6]. Początkowo wydawał swoje kompozycje pod nazwiskiem Tyrwhitt-Wilson^[6], zaś po 1918 roku jako Berners^[5]. Jego język muzyczny cechuje się stosowaniem nowoczesnych środków harmonicznych^[5]. Opublikował kilka powieści, m.in. The Camel (1936), The Girls of Radcliff Hall (1937), Far from the Madding War (1941), The Romance of a Nose (1942)^[1]^[2] i The Château de Résenlieu (wyd. pośmiertnie 2000)^[3], a także dwie autobiografie, First Childhood (Londyn 1934) i A Distant Prospect (Londyn 1945)^[1]^[2]^[4]^[5]^[6]. Swoje prace malarskie wystawiał w Londynie w 1931 i 1936 roku^[1]^[2]^[5].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[5]^[6])

Utwory instrumentalne

Trois morceaux na orkiestrę (1916)
Fantaisie espagnole na orkiestrę (1917–1918)
L’Uomo dai Baffi na instrument dęty drewniany solo, fortepian i smyczki (1918)
Fuga c-moll na orkiestrę (1924)

Utwory fortepianowe

Trois petites marches funèbres (1914)
Le Poisson d’or (1914)
Fragments psychologiques (1915)
Valses bourgeoises na 2 fortepiany (1917)

Pieśni

3 Songs in the German manner (1913–1919)
3 Chansons (1919–1920)
3 Sea Shanties (1920)

Opera

La Carrosse du Saint-Sacrement, libretto według Prospera Mériméego (wyst. Paryż 1924)

Balety

The Triumph of Neptune, libretto Sacheverell Sitwell, skomponowany dla Siergieja Diagilewa (wyst. Londyn 1926)
Luna Park, libretto Boris Kochno (wyst. Londyn 1930)
The Wedding Bouquet, libretto Gertrude Stein (wyst. Londyn 1937)
Cupid and Psyche (wyst. Londyn 1939)
Les Sirènes (wyst. Londyn 1946)

Muzyka filmowa

Nicholas Nickleby (1947)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 320. ISBN 0-02-865526-5.
↑ ^a ^b ^c ^d Richard Kostelanetz: A Dictionary of the Avant-Gardes. London: Routledge, 2001, s. 63. ISBN 0-415-93764-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h The Queer Encyclopedia of Music, Dance, and Musical Theater. edited by Claude J. Summers. San Francisco: Cleis Press, 2004, s. 23–24. ISBN 1-57344-198-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 74. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 303. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 84. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne

Lord Berners – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 320. ISBN 0-02-865526-5.

[avantgarde-2] Richard Kostelanetz: A Dictionary of the Avant-Gardes. London: Routledge, 2001, s. 63. ISBN 0-415-93764-7.

[queer-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h The Queer Encyclopedia of Music, Dance, and Musical Theater. edited by Claude J. Summers. San Francisco: Cleis Press, 2004, s. 23–24. ISBN 1-57344-198-8.

[harvard-4] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 74. ISBN 0-674-37299-9.

[encmuz-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 303. ISBN 83-224-0113-2.

[oxford-6] The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 84. ISBN 978-0-19-957854-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]