Ludolf König von Wattzau

Ludolf König von Wattzau

Herb Ludolfa Königa von Wattzau jako Wielkiego Mistrza
Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres	od 1342 do 1345
Poprzednik	Dietrich von Altenburg
Następca	Heinrich Dusemer von Arfberg
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1280/1290
Data i miejsce śmierci	1348 Pokrzywno
Miejsce spoczynku	Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludolf König von Wattzau (Weizau) (ur. ok. 1280/1290, zm. 1348 w Pokrzywnie) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1342–1345^[1].

Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf König von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 jako wielki podskarbi. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie Soldov, późniejsze Działdowo.

Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Königa było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Königa. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał z choroby psychicznej i zmarł w 1348. Pochowany w katedrze w katedrze w Kwidzynie^[2].

W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego^[3][4].