|
Luís de Freitas Branco
Luís Maria da Costa de Freitas Branco (ur. 12 października 1890 w Lizbonie, zm. 27 listopada 1955 tamże)[1] – portugalski kompozytor, pedagog, muzykolog i krytyk muzyczny. ŻyciorysMiał pochodzenie arystokratyczne, był od wielu pokoleń powiązany z rodziną królewską[2]. Uczył się gry fortepianowej i skrzypcowej oraz studiował prywatnie kompozycję u Augusta Machado, Tomása Vaza de Borby i Luigiego Mancinelli w Lizbonie. Następnie w 1910 kontynuował naukę w Berlinie pod kierunkiem Engelberta Humperdincka i Désiré’a Pâque’a oraz w 1911 w Paryżu u Gabriela Grovleza[1][3]. W latach 1916–1939 wykładał w konserwatorium w Lizbonie początkowo teorię, a od 1960 także kompozycję. W 1939 z powodów politycznych został zmuszony do ustąpienia ze wszystkich zajmowanych stanowisk i wycofania się z życia publicznego. Poświęcił się wtedy kompozycji, badaniom muzykologicznym i publicystyce[3]. Odznaczony Orderem Świętego Jakuba od Miecza w stopniu Oficera (1930)[4]. TwórczośćBył jednym z najwybitniejszych kompozytorów nowej muzyki portugalskiej[1][2][5]. W swoich utworach orkiestrowych i kameralnych łączył elementy muzyki ludowej ze środkami impresjonistycznymi i neoklasycystycznymi. W utworach chóralnych stosował często stylizację muzyki epoki renesansu[1]. Kompozycje(na podstawie materiału źródłowego[1])
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): |
|||||||||||||||||||||||
.png)
