Lwowskie dziecko
Poświęcenie samochodu pancernego
"Lwowskie dziecko"
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Typ pojazdu
|
samochód pancerny
|
| Trakcja
|
kołowa
|
| Załoga
|
6
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1920
|
| Egzemplarze
|
1
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
gaźnikowy, 4-cylindrowy, pojemność 5725 cm³, moc 32 - 33 KM
|
| Pancerz
|
z nitowanych stalowych tarcz strzeleckich, grubości 3 - 9 mm
|
| Długość
|
6,2 m
|
| Szerokość
|
2 m
|
| Wysokość
|
3 m
|
| Rozstaw osi
|
3,96 m
|
| Masa
|
7 t
|
| Moc jedn.
|
ok. 4,7 KM/T
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
30 km/h
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
| 1 x działko Puteaux SA 18 kal. 37 mm
2 - 4 x karabin maszynowy Maxim wz. 08 kal. 7,92 mm
|
| Użytkownicy
|
| Polska
|
Lwowskie dziecko – polski, improwizowany samochód pancerny z okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Historia
Prace nad nowym (po samochodzie pancernym Bukowski) pojazdem pancernym rozpoczęto w sierpniu 1920. Do budowy użyto samochodu ciężarowego Packard, a opancerzenia – niemieckich tarcz strzeleckich. Po czasie około jednego miesiąca samochód pancerny był gotowy.
Nie wiadomo, czy Lwowskie dziecko wziął udział w działaniach bojowych. Po wojnie znajdował się w 6 Dywizjonie Samochodowym. Jego dalsze losy nie są znane, został prawdopodobnie zezłomowany.
Bibliografia
- Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993. ISBN 83-86028-00-9. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
