|
Maciej Kononowicz
Józef Stanisław Kononowicz, ps. Maciej[1] (ur. 1 stycznia 1912 w Łasku, zm. 31 marca 1986 w Łodzi) – polski poeta, satyryk, prozaik oraz tłumacz literatury białoruskiej, poseł na Sejm PRL II kadencji. ŻyciorysUrodził się 1 stycznia 1912 w Łasku, w rodzinie urzędnika skarbowego Franciszka Kononowicza (zm. 1954) i Anny z Mełczyńskich (zm. 1975)[2]. Miał starszą siostrę Irenę (1910–1969), lekarkę, i młodszego brata Marka (1914–2004), rzeźbiarza, grafika[3]. Był absolwentem Wydziału Humanistycznego (polonistyka) Uniwersytetu Warszawskiego. Jako poeta debiutował w 1935 w Antologii współczesnej poezji szkolnej. Używał wtedy pseudonimu Maciej Halin. W okresie okupacji niemieckiej był podporucznikiem Armii Krajowej[1], instruktorem w tajnej szkole podchorążych. Od 6 sierpnia 1944 brał udział w powstaniu warszawskim w Batalionie „Kiliński” - 8. kompania, I pluton[1]. W latach 1944–1945 był jeńcem Oflagu XC Lubeka[4]. Po wojnie, od 1945 mieszkał w Łodzi. Od 1948 był członkiem Stowarzyszenia PAX, wielokrotnie wybierany do Zarządu Stowarzyszenia. Kierownik redakcji Oddziału Łódzkiego „Słowa Powszechnego” (1947–1957). W latach 1955–1956 był redaktorem naczelnym tygodnika „WTK” (Wrocław)[4]. Pracował w tygodniku „Dziś i Jutro”[3]. Był członkiem ZLP (od 1948), wiceprezesem Klubu Literatów „Krag” (1968), członkiem PEN-Clubu (od 1970). Dwukrotnie pełnił funkcję radnego m. Łodzi, wiceprzewodniczący Łódzkiego Komitetu FJN (1955–1956)[4]. W latach 1957–1961 był posłem na Sejm[5]. W 1971 otrzymał nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka. Zmarł w Łodzi, pochowany na cmentarzu przy ul. Ogrodowej[4]. Twórczość
Ordery i odznaczenia
Źródło[5]. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||
