|
Marcin Dorociński
Marcin Grzegorz Dorociński[1] (ur. 22 czerwca 1973 w Milanówku) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy oraz działacz społeczny. Sześciokrotnie nominowany do Orłów za role w filmach: Boisko bezdomnych (2008), Rewers (2009), Róża (2011), Obława (2012), Jack Strong (2014) i Moje córki krowy (2015). Laureat Paszportu Polityki za 2012 rok w kategorii „film”[2]. Wystąpił m.in. w Torowisku (1999) Urszuli Urbaniak, jako „Despero” w Pitbullu (2005) Patryka Vegi, Barbórce (2005) Macieja Pieprzycy i Ogrodzie Luizy (2007) Macieja Wojtyszki[3]. Na scenie warszawskiego Teatru Dramatycznego pracował m.in. z Grzegorzem Jarzyną, Krystianem Lupą, Krzysztofem Warlikowskim i Agnieszką Glińską. ŻyciorysWczesne lataUrodził się w Milanówku[4]. Jego ojciec Czesław był kowalem[5][6][7], a matka – gospodynią domową[8]. Dorastał w Kłudzienku[9] z trzema braćmi – dwoma starszymi, którzy zostali policjantami[7], i jednym młodszym, który pracuje jako kontroler pojazdów. Ukończył Szkołę Podstawową nr 4 w Grodzisku Mazowieckim[10]. Od dzieciństwa lubił grać w piłkę nożną i reprezentował szkołę w zawodach sportowych w piłce nożnej i siatkówce[10], ale marzenia o karierze piłkarskiej pokrzyżowała mu kontuzja kolana[8]. Chciał zostać strażakiem, aby pomagać ludziom. Ukończył Technikum Mechaniczne w grodziskim Zespole Szkół Technicznych i Licealnych nr 2 z tytułem technika obróbki skrawaniem. O szkole aktorskiej zaczął myśleć pod koniec nauki w technikum, gdzie brał udział w akademiach szkolnych. W podjęciu decyzji pomogła mu Izabela Kust, nauczycielka historii i Ewa Różbicka, która przygotowywała grupkę przyszłych aktorów oraz jego przyjaciel Gerard Położyński, dzięki któremu kilka tygodni przed egzaminami na studia wystąpił na festynie w Młodzieżowym Domu Kultury w Pruszkowie[11]. W piątej klasie technikum dojeżdżał do Warszawy na zajęcia w Ognisku Teatralnym Haliny i Jana Machulskich[10] przy warszawskim Teatrze Ochoty. W 1993 został studentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[5]. Już w latach studiów, ze względu na swój atrakcyjny wygląd, otrzymał etykietę „uroczy”[8]. Po ukończeniu edukacji dorabiał jako ochroniarz w klubie „Blue Velvet”, prowadził prezentację szamponu i golarki, był kelnerem w Qchni Artystycznej[6][7]. KarieraNa drugim roku studiów Krystyna Janda powierzyła mu główną rolę Dona Rodryga w telewizyjnej wersji Cyda (1995) Pierre’a Corneille’a w tłumaczeniu Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Telewizji. Na trzecim roku studiów zadebiutował na kinowym ekranie niewielką rolą studenta w kontrowersyjnym filmie Andrzeja Żuławskiego Szamanka (1996) z Bogusławem Lindą, a w telewizji był studentem w serialu Jana Łomnickiego Dom (1996). W 1997 na XV Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył wyróżnienie za rolę Kreona w spektaklu Sofoklesa Antygona i ukończył warszawską Akademię Teatralną. W latach 1997–2011 występował w warszawskim Teatrze Dramatycznym w sztuce Niezidentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości (1997) Brada Frasera w reżyserii Grzegorza Jarzyny w roli Roberta, Poskromieniu złośnicy (1998) Szekspira w reż. Krzysztofa Warlikowskiego jako Lucencjo, Powrocie Odysa (1999) Wyspiańskiego w reż. Krystiana Lupy w roli Antinoosa, Operze żebraczej (1999) według Václava Havla w reż. Piotra Cieślaka jako kapitan Macheath, Zazum (2000) Dariusza Rzontkowskiego w reż. Łukasza Kosa, Płatonowie (2002) Czechowa w reż. Pawła Miśkiewicza w roli Sergiusza oraz Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie (2005) Petra Zelenki w reż. Agnieszki Glińskiej jako Alesz. W 1998 grał gościnnie w Opętanym Bolesława Leśmiana w reż. Małgorzaty Boratyńskiej w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza, z którym związał się na stałe we wrześniu 2011[12]. W tym okresie pojawiał się również w serialach: Ekstradycja 3 (1998), Na dobre i na złe (1999, 2007), Dom (2000), Rodzina zastępcza (2000) i Sfora (2002).  Wcielił się w postać Antoniego Lulka adaptacji powieści Stefana Żeromskiego Przedwiośnie (2001) w reżyserii Filipa Bajona. W tym samym roku otrzymał Grand Prix im. Ludwika Sempolińskiego za wykonanie piosenki „Kiedy Łukasz się zamyśli” na II Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Estradowej w Warszawie. W sitcomie Lokatorzy (2003) wystąpił jako aktor Feliks Benta. Rozpoznawalność zapewniła mu rola podkomisarza Sławomira „Despero” Desperskiego w sensacyjnym filmie kryminalnym Patryka Vegi Pitbull (2005), za którą odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego i nagrodę Jantar za najlepszą rolę męską na Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie. 12 kwietnia 2006 otrzymał list gratulacyjny od prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. Za postać gangstera Fabiana „Fabio” Sawickiego w komediodramacie Macieja Wojtyszki Ogród Luizy (2007) otrzymał Specjalną Nagrodę Aktorską na 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Był nominowany do Polskiej Nagrody Kina Niezależnego („Offskara”) jako sierżant Rafalski w komedii offowej Boda Koxa Nie panikuj! (2007). Popularność wśród telewidzów zyskał jako Roman Trojański, były mąż Heli (Anna Guzik) w sitcomie TVN Hela w opałach (2007)[13]. W 2008 magazyn „Elle” przyznał mu nagrodę Elle Style Awards w kategorii aktorskich objawień roku. Za rolę sierżanta Władysława w komedii Piotra Matwiejczyka Kup teraz (2008) zdobył wyróżnienie na 5. Festiwalu Filmów Niezależnych „Bartoszki Film Festiwal” w Tarnobrzegu. Aby zagrać romantycznego kucharza Bartka w komedii romantycznej Macieja Żaka Rozmowy nocą (2008) zdecydował się przytyć parę kilo. Rola Jacka Mroza, niespełnionej nadziei piłki polskiej, któremu kontuzja złamała życie, zmaga się z alkoholizmem i zostaje trenerem drużyny bezdomnych w komedii Kasi Adamik Boisko bezdomnych (2008) przyniosła mu nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. „To wiarygodna, wyważona kreacja” – pisała Dominika Kaszuba na łamach Megafonu.pl[14]. W 2009 otrzymał „Honorową Rybę” za „wspieranie polskiego kina niezależnego” na 7. Multimedia Happy End Festiwalu Filmów Optymistycznych w Rzeszowie. Jako diaboliczny Bronisław Falski vel Toporek, stylizowany na stalinowskiego Humphreya Bogarta, funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa w czarnej komedii Borysa Lankosza Rewers (2009) u boku Agaty Buzek, Krystyny Jandy i Anny Polony zdobył Złotego Lwa za drugoplanową rolę męską na 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni i był nominowany nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska.  Za rolę Tadeusza, oficera Armii Krajowej i uczestnika powstania warszawskiego, w dramacie wojennym Wojciecha Smarzowskiego Róża (2011) otrzymał Złotego Lwa za rolę męską na 36. FPFF w Gdyni[15], a także nagrodę aktorską w konkursie Directors Week na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych „Fantasporto” w Porto, nagrodę Srebrnego Pawia za najlepszą główną rolę męską na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Goa i nagrodę im. Elżbiety Czyżewskiej dla najlepszego aktora na Nowojorskim Festiwalu Filmów Polskich oraz był nominowany nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska[16]. Uznanie wśród telewidzów zdobyła postać dyrektora ośrodka pomocy społecznej Wiktora Okulickiego w serialu Magdaleny Łazarkiewicz Głęboka woda (2011), który zdobył Złote Tablice na prestiżowym konkursie produkcji telewizyjnych Hugo TV Awards w Chicago i Nagrodę Prix Italia 2012. Był organizatorem koncertu w głośnym dramacie Leszka Dawida Jesteś Bogiem (2011). W nastrojowym i bogatym emocjonalnie dramacie psychologicznym Lęk wysokości (2011) wcielił się w postać Tomka Janickiego, którego spokojne i poukładane życie przerywa wiadomość o złym stanie chorego psychicznie ojca (Krzysztof Stroiński), z którym od lat nie utrzymywał żadnych kontaktów. W pierwszym sezonie psychologicznego serialu stacji HBO Bez tajemnic (2011) wystąpił jako Szymon Kowalczyk, oficer wojsk specjalnych służący na misji w Afganistanie, który trafia na terapię po tym, jak w czasie omyłkowego ostrzału zabija grupę cywilów. Jako kapral Armii Krajowej o pseudonimie „Wydra”, postać inspirowana wojennymi losami Adama Krzyształowicza, w dramacie wojennym / dreszczowcu Marcina Krzyształowicza Obława (2012) i za rolę w filmie Róża został uhonorowany Paszportem „Polityki” za „absolutny słuch aktorski, który chroni go przed komercją i tandetą. I za to, że rozwija się z roku na rok, z filmu na film” i po raz kolejny zdobył nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Był pułkownikiem Antonim Pakulskim w serialu Szpiedzy w Warszawie (2012), zrealizowanym przez brytyjską BBC i Telewizję Polską. W styczniu 2013 znalazł się na okładce miesięcznika „Film” w mundurze Ryszarda Kuklińskiego, oficera Ludowego Wojska Polskiego, w którego wcielił się na planie dreszczowca szpiegowskiego Władysława Pasikowskiego Jack Strong (2014). Za rolę Kuklińskiego został doceniony przez krytyków[17] i otrzymał nominację do nagrody Orła za najlepszą główną rolę męską. W filmie Jana Jakuba Kolskiego Serce serduszko (2014) wcielił się w postać Mirka Milewskiego, alkoholika, który w imię miłości do córki Maszeńki podejmuje próbę wyjścia z nałogu. Następnie wystąpił jako Borys w dramacie Wojciecha Smarzowskiego Pod Mocnym Aniołem (2014) na podstawie powieści Jerzego Pilcha. Za kreację Grzegorza, wiecznie bezrobotnego i zapuszczonego męża Kasi (Gabriela Muskała) w tragikomedii Kingi Dębskiej Moje córki krowy (2015) o chorobie i śmierci otrzymał nominację do Orła za najlepszą drugoplanową rolę męską. W serialu kryminalnym HBO Pakt (2015) zagrał postać Piotra Grodeckiego, dziennikarza śledczego, który natrafia na trop oszustwa w międzynarodowej korporacji. W klimatycznym dreszczowcu Wojciecha Kasperskiego Na granicy (2016) zagrał bezwzględnego i przerażającego przemytnika Konrada. Wystąpił też w dwóch zagranicznych produkcjach: jako Christian Coolidge w miniserialu Cape Town (2016), adaptacji bestsellerowego kryminału południowoafrykańskiego pisarza Deona Meyera Dead Before Dying, oraz jako Ladislav Vaněk w biograficznym dramacie wojennym Seana Ellisa Anthropoid (2016), ekranizacji powieści francuskiego pisarza Laurenta Bineta HHhH. Zamach na kata Pragi. W 2018, po 11 latach, powrócił na kinowy ekran jako komisarz Sławomir Desperski „Despero” vel Mateusz Wółkowski „Hycel” w sensacyjnym filmie kryminalnym Pitbull. Ostatni pies w reż. Władysława Pasikowskiego, który zaangażował go później również do roli komisarza „Wita” Witkowskiego w filmie Psy 3. W imię zasad (2020)[18]. W tym samym roku Dorociński zagrał Wasilija Borgowa w głośnym serialu Netflixa Gambit królowej[19]. W październiku 2022 potwierdził informacje, że wystąpi w kolejnych częściach kinowego przeboju Mission Impossible[20]. W 2017 wziął udział w sesji zdjęciowej do kwietniowego „Men’s Health”[21]. Był też na okładkach magazynów: „Sens” (w kwietniu 2008), „Malemen” (w styczniu 2010), „Twój Styl” (w październiku 2010), „Exclusive” (w lutym 2013), „Zwierciadło” (w lutym 2014), „Logo” (w lutym 2014 i lutym 2018), „Elle Man” (w październiku 2015), „Esquire” (w listopadzie 2016), „Tele Magazyn” (w styczniu 2017) i „Twój Styl Man” (w październiku 2019)[21]. W 2020 był ambasadorem Santander Bank Polska[22], w kampanii reklamowej wcielił się we wszystkich bohaterów reklamy, skrajnie różniących się wiekiem, charakterem czy wykonywanym zawodem, a w 2021 został ambasadorem marki Kinley, w ramach kampanii reklamowej realizowanej pod hasłem „Smak, do którego dorastasz”[23]. Działalność społeczna W 2016 otrzymał nagrodę w kategorii ekologia za działalność na rzecz ochrony przyrody, zwłaszcza zagrożonych gatunków zwierząt, w plebiscycie „Gwiazdy Dobroczynności”, do którego był nominowany przez World Wide Fund for Nature. Odznaczenia11 kwietnia 2014 został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dziedzinie „film”[24][25]. Życie prywatneŻonaty ze scenografką Moniką Sudół[26]; ma syna Stanisława (ur. 2006) i córkę Janinę (ur. 2008)[27]. Filmografia.jpg) Filmy
Filmy telewizyjne
Seriale telewizyjne
Filmy krótkometrażowe
Filmy niskobudżetoweDubbing
Teledyski
NagrodyPrzypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
