Marcin Meller

Marcin Meller

Data i miejsce urodzenia	23 października 1968 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk dziennikarz pisarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Krewni i powinowaci	Stefan Meller, Adam Meller
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Marcin Meller (ur. 23 października 1968 w Warszawie) – polski historyk, dziennikarz, prezenter telewizyjny i pisarz, były dyrektor wydawniczy Grupy Wydawniczej Foksal.

Absolwent klasy humanistycznej XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie (1987) i Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1995); pracę magisterską Rola myślenia o historii w ruchu „Solidarności” w latach 1980–1981 napisał pod kierunkiem Marcina Kuli^[1]. Był działaczem podziemnego Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Pomarańczowej Alternatywy oraz organizatorem popularnych balów przebierańców u Architektów na Koszykowej^[2].

Pracował jako reporter w tygodniku „Polityka”, gdzie zajmował się tematyką międzynarodową, polityczną i obyczajową^[3]. Z redakcji został wydalony z powodu kilkukrotnego niedostarczenia tekstów w określonym terminie^[3]. W latach 2003–2012 był redaktorem naczelnym polskiej edycji miesięcznika „Playboy”^[4]. Od kwietnia 2011 do lutego 2012 był felietonistą „Wprost”, zaś od marca 2012 do listopada 2020 publikował na łamach „Newsweeka”^[5][6].

Od 2000 był związany z Grupą TVN, dla której prowadził bądź współprowadził programy TVN: Agent (2000–2002), Dzień dobry TVN (2005–2008, 2013–2019)^[7], Kapitalny pomysł (2008–2009) oraz sobotni magazyn kulturalny TVN24 Drugie śniadanie mistrzów (2009–2022)^[8].

W latach 2009–2013 prowadził autorską audycję Mellina w Roxy FM.

Od listopada 2016 do listopada 2020 pełnił funkcję dyrektora wydawniczego w Grupie Wydawniczej Foksal (obejmującej wydawnictwa W.A.B., Buchmann i Wilga)^[9][10].

W listopadzie 2020 objął stanowisko redaktora naczelnego portalu Wirtualna Polska^[11][6], jednak już 4 grudnia tego samego roku ogłosił rezygnację ze tej funkcji^[12].

Od 14 stycznia do 3 czerwca 2023 był gospodarzem internetowego magazynu kulturalnego Drugie śniadanie Mellera, którego odcinki są dostępne na YouTube. Program był tworzony wyłącznie z wpłat dokonywanych przez widzów w serwisie zrzutka.pl^[13][14][15]. W czerwcu 2023 Meller poinformował, że na czas nieokreślony zawiesza tworzenie tej audycji, jak i zbiórkę internetową na jej cel^[16].

Od stycznia 2023 prowadzi talk-show Mellina w Esce Rock^[17].

W lutym 2024 dołączył do zespołu dziennikarskiego internetowego Kanału Zero. Od 4 lutego do 13 października 2024 w niedzielne przedpołudnia prowadził cotygodniowy program publicystyczny Trzecie śniadanie^[18][19]. Od 18 października 2024 na Kanale Zero prowadzi w piątkowe wieczory program na żywo Kolacja Mellera^[20]. 29 stycznia 2025 poinformował o zawieszeniu swojego programu w Kanale Zero w związku ze startem Krzysztofa Stanowskiego w wyborach prezydenckich^[21].

Jest synem Beaty Galickiej, wicedyrektorki Muzeum Warszawy^[22], oraz Stefana Mellera, byłego ambasadora RP w Paryżu i Rosji i byłego ministra spraw zagranicznych. Jest wnukiem Adama Mellera, dyplomaty i działacza komunistycznego. Ma młodsze bliźniacze rodzeństwo, Katarzynę i Andrzeja^[3][23].

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była dziennikarka Agnieszka Niezgoda. We wrześniu 2007 poślubił Annę Dziewit, liderkę zespołu Andy^[23], z którą ma syna Gustawa (ur. 2012) i córkę Barbarę (ur. 2014).

Deklaruje się jako ateista^[24].

• 2011 – Gaumardżos! Opowieści z Gruzji – współautor z Anną Dziewit-Meller
• 2013 – Między wariatami – Opowieści terenowo-przygodowe (zbiór felietonów i reportaży)
• 2016 – Sprzedawca arbuzów (zbiór felietonów)
• 2019 – Nietoperz i suszone cytryny (zbiór felietonów)
• 2022 – Czerwona ziemia (powieść sensacyjna)
• 2023 – Trzy puszki bobu (zbiór felietonów)
• 2024 – Dzieci lwa (powieść sensacyjna)

• 2010 – aFrykas Roku Fundacji „Afryka Inaczej” za promowanie dialogu polsko-afrykańskiego i tematyki afrykańskiej^[25][26]
• 2011 – Nagroda Magellana w konkursie na najlepsze publikacje turystyczne w kategorii książek podróżniczych za Gaumardżos! Opowieści z Gruzji^[27]
• 2022 – honorowe obywatelstwo gminy Kadzidło^[28]