|
Marian Czajkowski
Marian Czajkowski     Marian Cyprian Czajkowski[a] (ur. 24 września 1893 w Piadykach, zm. 12 grudnia 1983) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy. ŻyciorysUrodził się 24 września 1893 w Piadykach, w ówczesnym powiecie kołomyjskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Mariana i Wandy. Od 1914 pełnił służbę w 3 pułku piechoty. 12 kwietnia 1915 został ranny. Leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Po wyleczeniu z ran został przydzielony do 8. kompanii 4 pułku piechoty. W Legionach Polskich awansował kolejno na chorążego (11 listopada 1915) i podporucznika (1 listopada 1916)[2]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w batalionie zapasowym 36 pułku piechoty Legii Akademickiej[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Wielkopolskiej Szkole Podoficerów Piechoty Nr 2 w Grudziądzu, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 59 pułk piechoty wielkopolskiej[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 266. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 3 października 1923 został przeniesiony ze zlikwidowanej Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 2 w Grudziądzu do batalionu szkolnego piechoty Nr 3 w Lidzie na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej podoficerów zawodowych, pozostając oficerem nadetatowym 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu[6][7]. 31 marca 1924 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 85. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W latach 1924–1926 dowodził batalionem szkolnym piechoty nr 3 w Lidzie[9]. W maju 1926 został przeniesiony do 18 pułku piechoty w Skierniewicach i wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[10]. W październiku 1927 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[11]. Został dowódcą 25 batalionu odwodowego[12]. 31 marca 1930 został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko asystenta[13]. W styczniu 1931 został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Katowicach[14]. W 1932 był komendantem Placu Katowice[15]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do Komendy Miasta Warszawy[16][17]. 30 marca 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[18]. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. Ordery i odznaczenia
UwagiPrzypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
