Ten artykuł dotyczy kapitana. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Marian Janicki.
Marian Janicki[a] (ur. 19 stycznia 1914 w Radomiu, zm. 12 maja 1944 na Monte Cassino) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Marian Janicki urodził się w Radomiu, jako syn Ludwika i Julii z Barańskich. Po ukończeniu Korpus Kadetów nr 2 w Chełmnie został przyjęty do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 15 października 1936 i 250. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisku dowódcy plutonu[3].
Ukończył Kurs Dowódców Kompanii w Centrum Wyszkolenia Armii. Razem z 2 Korpusem Polski pod dowództwem gen. Władysława Andersa, brał udział w operacji „Honker” podczas Bitwy o Monte Cassino. Zadaniem 14 batalionu pod dowództwem mjr. Ludwika Ziobrowskiego było utrzymanie pozycji na wzgórzu 706. Zostało ono obsadzone przez dwie kompanie: 3. kompanię „Marian” dowodzoną przez kpt. Mariana Janickiego oraz 4. kompanię „Czesław” dowodzoną przez por. Czesława Bednarczyka. Podczas silnego ostrzału niemieckiej artylerii, członkowie batalionu 14 wspomagali żołnierzy 13 i 15 batalionu. Kpt. Janicki osobiście kierował ewakuacją rannych z przedpola. Zginął podczas walk, w nocy z 11 na 12 maja 1944 roku, na skutek trafienia pociskiem artyleryjskim. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (miejsce: 8-D-16), a później ekshumowany[4].
Ordery i odznaczenia
Uwagi
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Marian II Janicki”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Mariana Janickiego (ur. 24 sierpnia 1913), mianowanego na stopień podporucznika z tym samym starszeństwem i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty, który w marcu 1939 pełnił służbę w 60 pp[1].
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 103, 107, 553, 618.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 18.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 553, został wymieniony dwukrotnie jako dowódca plutonu w 6. i w 9. kompanii strzeleckiej.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 192.
- ↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 424 .
- ↑ 14 Wileński Batalion Strzelców "Żbików" - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-28] .
Bibliografia
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- W. Jacyna: Sitwa. Zgrupowanie wileńskiej brygady Żubrów, tom II, s. 99–106, Rzym 1944, Nakład Zgrupowania WBP Żubrów.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Z. Wawer: Monte Cassino 1944, s. 137–138, Warszawa 2009, Wydawnictwo Bellona.
- http://polskiecmentarzewewloszech.eu/pl/pochowani-na-monte-cassino/cart/281/marian-janicki.html