Marian Sługocki

Ten artykuł od 2020-10 wymaga poprawy formatowania kodu źródłowego.

Uwagi: źle zrobione przypisy - przez citeref.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Marian Sługocki

szeregowy
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1883 Kraków
Data i miejsce śmierci	10 października 1944 Iwonicz
Przebieg służby
Lata służby	1920–1922
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	201 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Sługocki herbu Ślepowron (ur. 10 lipca 1883 w Krakowie, zm. 10 października 1944 w Iwoniczu-Zdroju) – profesor, artysta, rzeźbiarz i malarz, działacz niepodległościowy, legionista, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 10 lipca 1883 w Krakowie jako syn Józefa i Anny z domu Razowskiej^[1]. Studia za granicą: Szwajcaria (stypendysta miasta Krakowa) 1903–1906 Akademia Sztuk Pięknych w Genewie, pracownik Muzeum Polskiego w Rapperswil, uczestnik wystaw artystycznych w Genewie, wykonawca wielu nagrodzonych rzeźb. Niemcy, Monachium 1906 – dodatkowe studia w zakresie rzeźby. Francja (stypendysta Ignacego Paderewskiego) 1906–1909 Akademia Sztuk Pięknych w Paryżu. Dodatkowe studia malarskie. Udział w życiu artystycznym polskich artystów, uczestnictwo w wystawach. Powstanie znanego obrazu „Przebudzenie wiosny” 1908 r.^[2][3].

Po powrocie do kraju – wykładowca na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, od 1909 do wybuchu I Wojny Światowej^[4]. W okresie I WŚ członek Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 (dwukrotnie ciężko ranny), za poderwanie swojego oddziału do pościgu za nieprzyjacielem odznaczony przez marszałka J. Piłsudskiego Orderem Virtuti Militari za udział w Bitwie Warszawskiej^[1][2][5].

Po wojnie działalność artystyczna we własnej pracowni w Warszawie (autor wielu pomników na miejscu bitew w wojnie polsko-bolszewickiej na Kresach Wschodnich oraz portretów m.in. znanych polityków i dowódców oraz marszałków sejmu, posłów i senatorów II RP)^[3]. Prowadził także w swojej pracowni naukę rzeźby oraz nauczał w szkołach średnich rysunku artystycznego. Uczestniczył w corocznych wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.

Podczas II wojny światowej uczestniczył w działaniach ruchu oporu do czerwca 1944 w Warszawie.

Zmarł na gruźlicę w Iwoniczu-Zdroju 10 października 1944. Został pochowany na starym cmentarzu w Iwoniczu^[6].

W 1917 ożenił się z obywatelką brytyjską Heleną Hodder – śpiewaczką operową, primadonną Opery Katowickiej, Poznańskiej i Warszawskiej. Mieli dwóch synów: Ryszarda i Wojciecha.

Jego braćmi byli rzeźbiarze: Franciszek Sługocki i Antoni Sługocki^[7].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 376^[1][3][5]
• Medal Niepodległości^[1]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Polski Słownik Biograficzny t XXXIX/1, zeszyt 160, strony 98-99; Polska Akademia Nauk (PAN), Polska Akademia Umiejętności (PAU), Warszawa – Kraków 1999. ISBN 83-86301-72-4
• Janina Kras „Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie 1868- 1924”. Wydawnictwo Literackie Kraków 1972; strona 126
• Andrzej Kwilecki „Silva Rerum. Ludzie, instytucje, wydarzenia” Wydawnictwo Poznańskie; Poznań 2007; strony 163 – 168. ISBN 83-7177-466-4; ISBN 978-83-7177-466-9
• Zdzisław P. Wesolowski „The Order of the Virtuti Militari and its Cavaliers 1792-1992” Hallmark Press; Miami, Florida USA 1992. ISBN 0-934-527-00-9
• Tygodnik „Świat” Rok IV, nr 49 z dnia 4 grudnia 1909 r; art. „Rzeźba polska”; str. 7
• Gazeta Wyborcza Stołeczna; 2 listopada 2004 str.9
• Ryszard Sługocki „Na przekór i na bakier” Oficyna Wydawnicza Branta Bydgoszcz-Warszawa 2008. ISBN 978-83-60186-60-2; str. 10-15