|
Mary Bailey
Mary Bailey z d. Westenra (ur. 1 grudnia 1890 w Rossmore Castle w hrabstwie Monaghan, zm. 29 lipca 1960) – irlandzka pilotka i arystokratka. ŻyciorysByła córką Derricka Warnera Williama Westenry, 5. barona Rossmore z zamku Rossmore w hrabstwie Monaghan w Irlandii oraz Mittie Naylor[1]. Przysługiwał jej tytuł: „Honourable”. 5 września 1911 poślubiła sir Abe’a Baileya, południowoafrykańskiego potentata diamentowego, polityka i finansistę, z którym miała pięcioro dzieci[1]. W latach 20. zainteresowała się lotnictwem. Na początku 1927 uzyskała licencję pilota w londyńskim aeroklubie (London Aeroplane Club, licencja nr 8067)[2] i szybko rozpoczęła aktywne uczestnictwo w brytyjskim sporcie lotniczym. Sama była właścicielką samolotu DH.60 Moth o nr rej. G-EBPU[3]. Stała się pierwszą kobietą, która przeleciała ponad Morzem Irlandzkim[4]. 5 lipca 1927 ustanowiła rekord wysokości w kategorii lekkich samolotów – 5268 m – samolotem DH.60 Cirrus II Moth[5]. Sławę przyniósł jej samotny lot z Croydon w Wielkiej Brytanii do Kapsztadu w Południowej Afryce pomiędzy 9 a 28 marca 1928 (8000 mil), a następnie lot powrotny wokół Afryki o długości 18.000 mil pomiędzy wrześniem 1928 a 16 stycznia 1929[4]. Był to najdłuższy lot wykonany przez kobietę, a także najdłuższy samotny lot do tej pory[6]. W 1927 i 1928 za swoje osiągnięcia dwukrotnie otrzymała nagrodę Harmon Trophy, jako najwybitniejsza pilotka świata. Uczestniczyła w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1929, które ukończyła poza konkursem i następnie Challenge 1930, w których zajęła 31. miejsce na 60 uczestników, będąc jedną z dwóch kobiet-pilotek[7]. Konkurencyjną pilotką w tych zawodach była Angielka Winifred Spooner. W styczniu 1930 została Damą Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (DBE)[1]. Podczas II wojny światowej służyła w pomocniczych siłach lotniczych Women's Auxiliary Air Force, w stopniu Section Officer[1]. Dzieci
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
