Medaliści igrzysk olimpijskich w tenisie stołowym – zestawienie zawodników i zawodniczek, którzy przynajmniej raz stanęli na podium zawodów olimpijskich w tenisie stołowym.
Tenis stołowy znajduje się w programie letnich igrzysk olimpijskich od igrzysk w Seulu w 1988 roku. Rozegrano wówczas cztery konkurencje – grę pojedynczą i podwójną kobiet i mężczyzn. Gra pojedyncza nadal znajduje się w programie olimpijskim, natomiast w miejsce gry podwójnej począwszy od igrzysk w Atenach w 2004 roku przeprowadzana jest rywalizacja drużynowa kobiet i mężczyzn. Podczas igrzysk w Tokio po raz pierwszy rozdano medale olimpijskie w grze mieszanej.
Najwięcej medali olimpijskich w tenisie stołowym zdobyli zawodnicy i zawodniczki z Chińskiej Republiki Ludowej. W ich dorobku jest 60 medale – 32 złote, 20 srebrnych i 8 brązowych. Tylko w pięciu konkurencjach Chińczycy nie zdobyli złota olimpijskiego, a w jednej nie zdobyli żadnego medalu. Drugie miejsce w klasyfikacji medalowej zajmuje Korea Południowa (18 medali – 3 złote, 3 srebrne i 12 brązowych), a trzecie Japonia (8 medali – 1 złoty, 3 srebrne i 4 brązowe).
Najbardziej utytułowanym zawodniczkiem jest Ma Long, który w latach 2012–2020 zdobył pięć złotych medali. Wśród kobiet pierwsze miejsce w indywidualnej klasyfikacji medalowej zajmuje Wang Nan, która z dorobkiem czterech złotych i jednego srebrnego medalu. Po cztery złote medale mają również Deng Yaping oraz Zhang Yining. Jedynym tenisistą stołowym, który zdobył sześć medali olimpijskich w tej dyscyplinie sportu, jest Niemiec Dimitrij Ovtcharov – zdobywca dwóch srebrnych i czterech brązowych medali.
Medaliści chronologicznie
Gra pojedyncza kobiet
Gra pojedyncza kobiet znajduje się w programie olimpijskim nieprzerwanie od igrzysk w Seulu w 1988 roku. Najbardziej utytułowanymi zawodniczkami w tej konkurencji są Deng Yaping i Zhang Yining, które zdobyły po dwa złote medale. Jako jedyna trzykrotnie na podium stanęła natomiast Chen Jing, w dorobku której są trzy medale, po jednym z każdego koloru[1]. W tabeli przedstawiono medalistki w grze pojedynczej kobiet w latach 1988–2020.
Na igrzyskach w Seulu w 1988 roku po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską w grze podwójnej kobiet. Konkurencja ta została usunięta z programu olimpijskiego po igrzyskach w Atenach w 2004 roku. Najbardziej utytułowanymi zawodniczkami w tej konkurencji są Deng Yaping, Qiao Hong i Wang Nan, które zdobyły po dwa złote medale[11]. W tabeli przedstawiono medalistki w grze podwójnej kobiet w latach 1988–2004.
Gra drużynowa kobiet została włączona do programu olimpijskiego podczas igrzysk w Pekinie w 2008 roku, zastępując grę podwójną. W tej konkurencji najwięcej medali zdobyły Guo Yue, Ding Ning i Li Xiaoxia, które wywalczyły po dwa złote medale[29]. W tabeli przedstawiono pełne składy wszystkich drużyn, które w tej konkurencji zdobyły medale w latach 2008–2020.
Zawody olimpijskie w grze pojedynczej mężczyzn są częścią igrzysk nieprzerwanie od 1988 roku. Na igrzyskach w Barcelonie w 1992 roku złoty medal zdobył Szwed Jan-Ove Waldner. To jedyna konkurencja w tenisie stołowym, w której złoty medal olimpijski wywalczył zawodnik spoza Azji. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w grze pojedynczej jest Ma Long z dwoma złotymi medalami[37]. W tabeli przedstawiono medalistów w singlu mężczyzn w latach 1988–2020.
Gra podwójna mężczyzn znajdowała się w programie olimpijskim od igrzysk w Seulu w 1988 roku do igrzysk w Atenach w roku 2004. Na czele klasyfikacji medalowej w tej konkurencji, z dorobkiem jednego złotego i jednego srebrnego medalu, są Chińczycy Kong Linghui, Liu Guoliang, Lü Lin i Wang Tao[47]. W tabeli przedstawiono medalistów w deblu mężczyzn w latach 1988–2004.
Grę drużynową mężczyzn wprowadzono do programu olimpijskiego podczas igrzysk w Pekinie w 2008 roku, zastępując grę podwójną. W tej konkurencji najwięcej medali zdobył Chińczyk Ma Long, w dorobku którego są trzy złote medale[58]. W tabeli przedstawiono pełne składy wszystkich drużyn, które w tej konkurencji zdobyły medale w latach 2008–2020.
Gra mieszana została włączona do programu igrzysk w Tokio. W skład każdego zespołu wchodzi jeden zawodnik i jedna zawodniczka. Poniżej przedstawiono medalistów olimpijskich z 2020 roku.
W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w tenisie stołowym. W przypadku, gdy dwóch lub więcej zawodników zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny[a].
W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodniczek, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w tenisie stołowym. W przypadku, gdy dana zawodniczka startowała w barwach więcej niż jednej reprezentacji, podano wszystkie reprezentacje, dla których zdobywała medale olimpijskie. W przypadku, gdy dwie lub więcej zawodniczek zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny[a].
Poniższa tabela przedstawia klasyfikację państw, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w tenisie stołowym. Uwzględniono wspólnie medale zdobyte przez mężczyzn i kobiety[a].
W poniższej tabeli zestawiono państwa według liczby medali zdobytych w tenisie stołowym podczas kolejnych edycji letnich igrzysk olimpijskich. Przedstawiono sumę wszystkich medali (złotych, srebrnych i brązowych) we wszystkich konkurencjach łącznie[a].
W poniższej tabeli przedstawiono liczbę medali zdobytych przez poszczególne państwa w konkurencjach w tenisie stołowym[a]. Zastosowano następujące skróty: