Po zakończeniu kariery objął funkcję dyrektora sportowego Legii Warszawa, którą piastował do 2017. Następnie związany był w podobnej roli z Zagłębiem Lubin oraz Motorem Lublin. Występuje także jako komentator i ekspert telewizyjny.
Kariera klubowa
Polonia Warszawa
Pierwszym klubem w zawodowej karierze Żewłakowa była Polonia Warszawa, w której debiutował w sezonie 1993/1994 za kadencji Mirosława Jabłońskiego. Pierwszy sezon na boiskach polskiej Ekstraklasy okazał się nieudany dla piłkarza, jak i całej drużyny, która spadała do II Ligi, jednak udało się powrócić do Ekstraklasy w kolejnym sezonie. Na rundę jesienną tegoż sezonu Żewłakow został wypożyczony do, mającego siedzibę na warszawskich Bielanach, Hutnika Warszawa, także ówczesnego drugoligowca. Po powrocie z wypożyczenia na dobre grał w pierwszym składzie.
W sezonie 1997/1998 zadebiutował w Pucharze UEFA. Wystąpił we wszystkich czterech pojedynkach grupowych. Sezon 1998/1999 rozpoczął w barwach Polonii Warszawa.
KSK Beveren
Zdążył zagrać w sześciu kolejkach polskiej Ekstraklasy oraz dwóch meczach kwalifikacyjnych Pucharu UEFA z Sadamem Tallinn oraz Dinamo Moskwa, po czym razem z bratem bliźniakiem Marcinem przeniósł się do belgijskiego pierwszoligowca – KSK Beveren. Ówczesnym trenerem zespołu ze wschodniej Flandrii był Polak Stanisław Gzil. Żewłakow w premierowym sezonie belgijskiej ekstraklasy rozegrał 24 spotkania oraz zdobył jedną bramkę. Drużyna KSK Beveren zakończyła sezon na bezpiecznym 15. miejscu i utrzymała się w elicie.
Excelsior Mouscron
Wraz z Marcinem Żewłakowem zaprezentował dobrą formę co spowodowało możliwość transferu do czwartego zespołu belgijskiej ekstraklasy, Royal Excelsior Mouscron. Podczas trzyletniego pobytu w Mouscron Michał Żewłakow opuścił jedynie 8 spośród 102 meczów ligowych swojej drużyny. Drużyna przez trzy sezony plasowała się w czołówce belgijskiej ekstraklasy, zajmując kolejno 4., 7. oraz 6. miejsce w tabeli. Na pożegnanie z ekipą z Mouscron zagrał w finale Pucharu Belgii, który był rozgrywany 9 maja 2002 na stadionie Króla Baudouina I w Brukseli, gdzie przeciwnikiem była ekipa FC Brugge.
RSC Anderlecht
Przed sezonem 2002/2003 Żewłakow otrzymał ofertę przejścia do belgijskiego klubu RSC Anderlecht, z której skorzystał, inkasując ponad milion dolarów. Transfer odbił się w Polsce szerokim echem. Debiut w barwach Anderlechtu Żewłakow zaliczył 10 sierpnia 2002 w Westerlo, gdzie przeciwnikiem drużyny było tamtejsze KVC Westerlo. Żewłakow zagrał pełne 90 minut, a jego nowy zespół wygrał 2:0. W pierwszym sezonie Żewłaków zagrał w Pucharze UEFA przeciwko zespołom, takim jak m.in. norweski Stabek, duński FC Midtjylland oraz francuskie Bordeaux. Z powodu kontuzji nie wystąpił w meczu przeciwko greckiemu klubowi Panatinaikos. Pierwszy sezon gry w Anderlechcie zakończył z dorobkiem 25 meczów ligowych, w których zdobył jedną bramkę w meczu z Royalem Antwerp.
W następnym sezonie Żewłakow zanotował progres, wraz z drużyną wywalczył Mistrzostwo Belgii 2004, a także zakwalifikował się do fazy grupowej Champions League. W lidze belgijskie zagrał 24 mecze i zdobył dwa gole, natomiast w Lidze Mistrzów zagrał we wszystkich sześciu potyczkach grupowych. W następnym sezonie 2004/2005 doznał kolejnej kontuzji, która pozwoliła ma na grę jedynie w 16 spotkaniach ligowych. Sezon 2005/2006 był ostatnim w barwach Anderlechtu dla Żewłakowa. Na pożegnanie zdobył drugie Mistrzostwo Belgii, a także dołożył grę w następnej edycji Ligi Mistrzów. W lidze rozegrał 31 spotkań, w eliminacjach Ligi Mistrzów zagrał w trzech spotkaniach. W fazie grupowej wystąpił w czterech spotkaniach, gdzie przeciwnikiem byli odpowiednio: Real Betis, FC Liverpool oraz dwukrotnie Chelsea F.C.. Podczas pobytu w Brukseli Żewłakow rozegrał 96 spotkań ligowych, w których zdobył trzy bramki, zaliczył 24 gry w europejskich pucharach, z czego 14 w elitarnej Lidze Mistrzów, dołożył osiem gier w krajowym pucharze i jeden mecz w krajowym Superpucharze. Zdobył dwa Mistrzostwa Belgii 2004, 2006 i dwa wicemistrzostwa 2003, 2005.
Olympiakos
Przed sezonem 2006/2007 Żewłakow podpisał kontrakt z greckim Olimpiakosem Pireus, którego trenerem był Norweg Trond Sollied. W greckiej Alpha Etniki debiutował 19 sierpnia 2006 roku w meczu pierwszej kolejki ze Skodą Xanthi. Rozegrał 90 minut, a Olimpiakos wygrał na swoim obiekcie 2:1. Sezon 2006/2007 drużyna Żewłakowa skończyła na szczycie ligowej tabeli i zdobyła 35. mistrzostwo Grecji. W Lidze Mistrzów ekipa z Pireusu zagrała bez eliminacji ze względu na wysoki współczynnik greckich klubów w rankingu UEFA. Grupowymi rywalami „czerwonych” była m.in. Valencia, AS Roma oraz ukraiński Szachtar Donieck. Olimpiakos zmagania w lidze Mistrzów zakończył na 4. miejscu z dorobkiem 3 punktów. Żewłakow rozegrał 5 meczów w fazie grupowej.
W sezonie 2007/2008 Żewłakow z drużyną awansował do 1/8 finału Ligi Mistrzów. W lidze greckiej rozegrał 20 meczów, a także zaliczył premierowe trafienie na greckiej ziemi. Bramkę zdobył w 29. kolejce w starciu ze Skodą Xanthi, które Olympiakos wygrał 4:1. Do mistrzostwa Grecji Żewłakow dołożył także krajowy puchar. Finałowy mecz został rozegrany 17 maja 2008 w Salonikach w obecności 20 tys. kibiców. W drodze do pucharu Żewłakow rozegrał pięć meczów i zdobył ważnego gola w finale. W tej edycji Ligi Mistrzów zagrał w siedmiu meczach, w tym w dwóch z Realem Madryt, w dwóch z S.S. Lazio, w dwóch z Chelsea F.C. oraz jednym z Werderem Brema.
Ankaragucu
Po kolejnym sezonie przeniósł się na zasadzie wolnego transferu do tureckiego MKE Ankaragucu. W lidze tureckiej debiutował 15 sierpnia 2010 w spotkaniu z Trabzonsporem. Jego drużyna przegrała mecz 0:2. W drużynie rozegrał 19 meczów ligowych i strzelił jedną bramkę w meczu z Antalyasporem. Do tego dorobku należy dodać trzy mecze w Pucharze Turcji.
Legia Warszawa
15 kwietnia 2011 rozwiązał kontrakt z tureckim klubem. Latem 2011 uzgodnił warunki rocznego kontraktu z Legią Warszawa i po 13 latach gry na obczyźnie powrócił do polskiej ekstraklasy. W barwach „Wojskowych” zadebiutował 28 lipca 2011 w wyjazdowym meczu Ligi Europejskiej z tureckim Gaziantepsporem.
28 maja 2008 został powołany, przez selekcjonera Leo Beenhakkera, do kadry na Euro 2008[2]. Na turnieju wystąpił we wszystkich meczach reprezentacji, a w jednym meczu wystąpił jako kapitan drużyny.
Występował w eliminacjach do Mistrzostw świata w 2010 roku, gdzie był kapitanem. 12 października 2010, w meczu z Ekwadorem, po raz 101. wystąpił w drużynie narodowej. Tym samym pobił należący do Grzegorza Laty rekord występów w reprezentacji.
29 marca 2011 zakończył karierę reprezentacyjną w meczu towarzyskim Grecja – Polska (0:0), rozegranym w Pireusie na stadionie swojego byłego klubu Olimpiakosu.
Zaraz po zakończeniu kariery w 2013 został dyrektorem sportowym w Legii. Pracował na tym stanowisku do 2017[3].
Od czerwca 2018 do 31 grudnia 2019 był dyrektorem sportowym Zagłębia Lubin, będąc odpowiedzialnym za pion sportowy i dział skautingu[4].
Od 3 listopada 2020 do 8 listopada 2021 był dyrektorem sportowym Motoru Lublin, gdzie był odpowiedzialny za politykę transferową klubu[5].
Życie prywatne
Żonaty z Anną[6]. Mają dwoje dzieci Maję i Jakuba[7]. Syn jest piłkarzem występującym na pozycji środkowego pomocnika; został zgłoszony do gry w rundzie wiosennej sezonu 2023/24 przez Legię Warszawa[8].
Konflikty z prawem
W grudniu 2020 został zatrzymany przez policję za spowodowanie kolizji podczas jazdy pod wpływem alkoholu. W czerwcu 2021 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia uznał go winnym i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 20 000 zł oraz orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat[9].
Przypisy
↑Stefan Szczepłek. Marcin i Michał Żewłakowowie. Prażanie z Wembley. „Skarpa Warszawska”, s. 67, luty 2022.