|
Michał Paszyn
Ten artykuł od 2018-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
 Michał Paszyn (ur. 19 listopada 1903 w Warszawie, zm. 1970 w Castello di Rotaio we Włoszech) – polski rzeźbiarz i malarz. W latach 1905–1914 mieszkał z rodziną w Częstochowie. Podczas wojny rodzina przeniosła się do Połtawy, gdzie rozpoczął naukę w rosyjskim rządowym gimnazjum. W 1919 rodzina wyjechała do na rok do Turcji. Wrócili w 1920 i zamieszkali w Warszawie przy ul. Chmielnej 128/79. StudiaNa początku lat 20. rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Plastycznych – w pracowni prof. Tadeusza Breyera, którą ukończył 30 czerwca 1929. Otrzymał dyplom z wyróżnieniem z zakresu kompozycji architektonicznej z rzeźbą w granicie. W tym samym roku wstąpił do Spółdzielni Rzeźbiarskiej Forma. Zaraz po studiach ruszył w podróż artystyczną do Niemiec, Włoch i w 1930 wraz z Alfonsem Karnym i Tadeuszem Breyerem do Francji. W 1931 wrócił do Warszawy, gdzie otrzymał I nagrodę w warszawskim konkursie na pomnik poświęcony pamięci prof. Stanisława Noakowskiego. W tym samym roku miał pierwszą wystawę prac w Częstochowie, a w kolejnych latach brał także udział w wystawie Salonu warszawskiej Zachęty oraz wystawach Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie. Wyjazd do WłochW 1933 ponownie wyjechał do Włoch, aby kontynuować studia nad rzeźbą w kamieniu. Studiował rzeźbę w marmurze w pracowni prof. Giovanniego Ardini w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie (Reale Accademia di Belle Arti). Latem 1933 wraz z Mikołajem Kułakiem odbył miesięczną podróż po Włoszech, która zaowocowała w 1934 wystawą prac powstałych podczas podróży. Dzięki stypendium Polskiego Funduszu Kulturalnego Michał Paszyn w 1935 mógł kontynuować studia we Włoszech. W tym czasie wygrał II Konkurs na marmurowe popiersie Piłsudskiego, którego kopie w brązie wykonał dla Konsulatu Generalnego RP i osób prywatnych. W 1936 współtworzył Grupę Polskich Artystów w „Kapitol”, będąc w zarządzie stowarzyszenia. W latach 1936–1938 intensywnie tworzył i brał udział w wielu wystawach (np. w 1936 na jednej z wystaw "Kapitolu" znalazła się wyrzeźbiona przez niego i doceniona przez krytykę Murzynka[1]). W 1939 otrzymał stypendium Funduszu Kultury Narodowej i wyjechał do Paryża uczyć się w pracowni francuskiego rzeźbiarza Chrlesa Despiau. Na początku października 1939 wrócił do Rzymu, gdzie spędził wojnę pracując na kompozycjami rzeźbiarskimi. Lata powojennePo wojnie brał udział w tworzeniu Polskiego Cmentarza Wojennego na Monte Cassino. W części przy wejściu na cmentarz zaprojektował 16-metrowy Krzyż Virtuti Militari z wbudowanym w jego serce metalowym zniczem, który otacza wieniec laurowy wykuty w trawertynie. W głębi cmentarza na ołtarzu polowym zaprojektował napis PAX oraz wykonane z brązu płaskorzeźby orłów, a także górującą nad całym cmentarzem płaskorzeźbę orła białego wykutego w trawertynie umieszczonego na podbudowie z naturalnych głazów sercu równoramiennego krzyża z krzewów. Brał udział także w projektowaniu i wykonaniu cmentarza polskich żołnierzy w Bolonii, a nagrobki wykonane przez niego znajdują się na cmentarzach Cimitero Maggiore w Mwdiolanie, Campo Verano w Rzymie i na cmentarzu w Konstantynopolu. Po wojnie działał w kręgu Józefa Jaremy i na przełomie 1945/46 wziął udział w I wystawie Art Clubu w Rzymie. W tym okresie rozpoczął współpracę z Pontificio Collegio Pollaco w Rzymie, wykonując marmurowy ołtarz do nowej kaplicy z dwumetrową rzeźbą ukrzyżowanego Chrystusa, a później także rzeźbę z trawertynu św. Krzysztofa o wysokości 3,5 m – stojącą do dziś na dziedzińcu Kolegium. W 1953 r. został prezesem nowo powstałego Związku Artystów Polaków we Włoszech „Quo Vadis”. Lata późniejszeW latach 40. poślubił śpiewaczkę operową Consuelo (podobno pochodzącą z arystokracji filipińskiej) i zakupił zamek Castello di Rotaio Camaiore w pobliżu miasteczka Versilia. Po długich remontach przeniósł tam swoją pracownię i salon wystawowy i w 1953 zorganizował wystawę indywidualną. W tym okresie został też członkiem honorowym Związku Artystów w Versilii. W latach 50. pracował nad ośmioma płaskorzeźbami do Polskiej Kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej w Grotach Watykańskich. W 1960 Centro Versiliese delle Arti wydało katalog opisujący działalność artystyczną Michała Paszyna. Zmarł w 1970 w Castello di Rotaio i został pochowany w pobliskiej miejscowości Capezzano Pianore. Jego grób, na którym rośnie drzewo oliwne, zdobi tablica nagrobna z płaskorzeźbą przedstawiającą złożenie Chrystusa do grobu. Wystawy i nagrody
Ważne realizacje
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
