Michał Wielki

Michał Wielki (syr. ܡܝܟܐܝܠ ܪܒܐ) znany jako Michał Syryjczyk (syr. ܡܝܟܐܝܠ ܣܘܪܝܝܐ) (ur. ok. 1126, zm. 1199) – syryjski kronikarz i jakobicki patriarcha Antiochii w latach 1166-1199.

Syn kapłana z Melitene. Od 1166 patriarcha jakobicki Antiochii. Cieszył się dużą powagą poza swoim Kościołem. Nie skorzystał z zaproszenia na sobór laterański III (1179). Starał się o zachowanie dyscypliny kościelnej i rozwój budownictwa kościelnego^[1].

Jest autorem kroniki w języku syryjskim. Korzystał ze źródeł syryjskich i arabskich. Okres do 1107 roku potraktował bardzo pobieżnie. Większą wartość mają informację zawarte w kronice z czasów Michałowi współczesnych. Kronika jest jednym z najwartościowszych dzieł historiografii syryjskiej. Zachowały się jej przekłady na arabski i armeński. Kronika składa się z 21 ksiąg, autor cytuje w niej liczne dokumenty^[2].

• Chronicle of Michael the Great, Patriarch of the Syrians, RobertR. Bedrosian (tłum.), 1871 . Brak numerów stron w książce – angielskie tłumaczenie armeńskiego tekstu kroniki Michała online, w domenie publicznej.
• Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, t. 1: Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego, przeł. Jerzy Schwakopf, posłowiem opatrzył Benedykt Zientara, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987, s. 321-322.
• Marek Starowieyski, Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa Wschodu: literatury - arabska, armeńska, etiopska, gruzińska, koptyjska, syryjska, Warszawa: "Pax" 1999, k. 155.